ZZgromadzenie Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi kształtowało się w duchu uświęcenia przez pracę oraz w ścisłej łączności z Kościołem w drugiej połowie XIX wieku, pod kierownictwem franciszkanina ojca Ksawerego Sforskiego (1826-1911). Wspólna praca i modlitwa jednoczyła pierwszą wspólnotę zatwierdzoną w 1911 r. jako Stowarzyszenie Kobiet Wspólnej Pracy rzymskokatolickiego wyznania w mieście Włocławku.

Inicjatorką życia wspólnotowego, wieloletnią przełożoną i założycielką Stowarzyszenia była Franciszka Rakowska (1860–1915). Za Patronkę Zgromadzenia wybrała Najświętszą Maryję Pannę Niepokalanie Poczętą.

Biskup Wojciech Owczarek (1875–1938) w roku 1922 przekształcił Stowarzyszenie w zgromadzenie zakonne na prawach diecezjalnych. Napisał dla niego ustawę, opartą na prawie kanonicznym i Regule św. Augustyna. Przez blisko 30 lat kontynuował formację wspólnoty, kładąc akcent na nadprzyrodzone umiłowanie pracy.

Zarówno matka Franciszka Rakowska, jak i biskup Wojciech Owczarek mieli udział w tworzeniu Zgromadzenia, kładąc fundament charyzmatu i duchowości, stąd uznajemy ich za Założycieli naszej wspólnoty zakonnej.

WW Liście Apostolskim Novo Millennio Ineunte Ojciec Święty Jan Paweł II wzywał do zachowania pamięci o świadkach wiary:

Tego dziedzictwa nie można roztrwonić, ale trzeba je uczynić przedmiotem nieustającego dziękczynienia i wytrwałego naśladowania

Bo kim są świadkowie? To ludzie, których życie jest wymownym orędziem, przemawiającym bez słów, jest żywym objawieniem oblicza Chrystusa.

Chcemy więc zatrzymać się nad dziedzictwem Założycieli naszego zgromadzenia, nad świadectwem ich życia – świadectwem miłości. Z miłości, owej więzi doskonałości (Kol 3,14), jaką żywili nasi Założyciele, wyrasta palące ich pragnienie bycia całkowicie dla Boga, czynienia wszystkiego na większą Jego chwałę, szukania czci Najwyższego w szarości codziennego życia. Chcemy wpatrywać się w to dziedzictwo, dziękować za nie, a przede wszystkim naśladować naszych przewodników i odczytywać przesłanie ich życia dla nas.