2 grudnia 2020
SSiostra Roberta – Wanda Lichwała urodziła się 1 lipca 1942 r. w Zakrzowie, powiat pińczowski w Kieleckiem, z rodziców Mariana i Zofii z domu Ryk. Sakrament chrztu przyjęła w 1942 r., bierzmowanie 5 maja 1955 r. z rąk ks. bp. Czesława Kaczmarka w rodzinnej parafii pw. Ducha Świętego i Matki Bożej Bolesnej w Młodzawach Małych (imię z bierzmowania Maria). Zmarła 30 listopada 2020 r. w Szpitalu Wojewódzkim we Włocławku, w 78. roku życia i 62. powołania zakonnego.
Pochodziła z rodziny praktykującej wiarę katolicką. Rodzice posiadali średniej wielkości gospodarstwo. Wanda miała starszą siostrę Alinę (ur. 1940) oraz młodsze rodzeństwo: Romana (1944), Mirosławę (1951), Grażynę (1957) i Kazimierza (1960). W domu wspólnie odmawiano modlitwy, rodzice i dziadkowie należeli do Żywego Różańca. Przy kapliczce nieopodal domu – w maju śpiewano litanię do Matki Bożej. Do oddalonego 5 km kościoła parafialnego w Młodzawach uczęszczano w niedziele i święta, a także na adwentowe roraty i gorzkie żale w wielkim poście. Wanda ukończyła pierwsze cztery klasy szkoły podstawowej w rodzinnym Zakrzowie, a następne trzy – w Pińczowie. Według opinii proboszcza ks. Stanisława Gruszki – często przystępowała do sakramentów świętych, była dobrą i spokojną dziewczyną, bez zarzutu pod względem moralnym.
Do Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi we Włocławku wstąpiła 30 grudnia 1958 r. Po półrocznym postulacie i ośmiodniowych rekolekcjach, s. Roberta w dniu 16 lipca 1959 r. została przyjęta do nowicjatu, który odbyła pod kierunkiem s. mistrzyni Emilii Łyszczak. Dnia 16 lipca 1961 r. złożyła pierwsze śluby, 2 lipca w roku milenijnym 1966 – wieczystą profesję. Jubileusz 50-lecia ślubów zakonnych świętowała 9 czerwca 2011 r. w Laxton Hall razem z s. Adrianą Michalak.
Po pierwszych ślubach s. Roberta została skierowana do domu macierzystego we Włocławku. Pod kierunkiem s. Salezji Bujakowskiej, razem z s. Ancillą Doroz, na maszynach dziewiarskich wykonywała swetry dla sióstr i na zamówienie dla osób świeckich (1961-1963). W lutym 1963 r. podjęła pracę w Państwowym Zakładzie Specjalnym dla Dorosłych w Zduńskiej Woli przy ul. Łaskiej 42. Dbała o porządek i opiekowała się nieuleczalnie chorymi przez 9 lat w trudnych warunkach, m.in. z s. Izabelą Banasiak, s. Grażyną Chrustek, s. Maurą Otto, s. Scholastyką Łazowską i s. Natalią Bartosiak. Przełożoną wspólnoty pracujących w zakładzie była s. Alojza Kapuścińska. Pod okiem instruktorki pielęgniarstwa s. Bonawentury Wypych s. Roberta zdobyła podstawowe umiejętności pracy z chorymi. Wykorzystała je na kolejnej placówce – w Warszawie. W latach 1972-1981 pracowała jako parafialna opiekunka chorych na terenie par. pw. św. Franciszka z Asyżu na Okęciu. Była odpowiedzialna za ok. 270 chorych w domach. Odwiedzała ich i służyła pomocą medyczną, troszczyła się także o ich potrzeby duchowe, przyjmowanie sakramentów świętych, zwłaszcza w pierwsze piątki miesiąca. Zajmowała się również sprawami administracyjnymi. Organizowała dowóz chorych i samotnych do kościoła na msze święte, dzień chorych i spotkanie bożonarodzeniowe. Sala katechetyczna na Okęciu była miejscem zebrań ok. 20 opiekunek, które pomagały s. Robercie i zdawały relacje z pracy z podopiecznymi na przydzielonych im terenach. Siostra współpracowała z s. Ekspedytą Sobierajską: razem wyjeżdżały z chorymi na dziesięciodniowe wczasorekolekcje do Łaźniewa (1972-1980). W ramach formacji brała udział w spotkaniach sióstr parafialnych przy katedrze u ks. bp. Bronisława Dąbrowskiego oraz skupieniach dla sióstr pielęgniarek w Częstochowie. W latach 1979-1985 s. Roberta pełniła obowiązki przełożonej warszawskiej wspólnoty. W 1981 zrezygnowała z intensywnej pracy w par. św. Franciszka i kontynuowała ją, w mniejszym zakresie, na terenie parafii Najśw. Serca Jezusowego na Pradze (1981-1985). Dużo trudu i hartu ducha wymagało od Siostry przygotowanie materiałów budowlanych, a następnie sama budowa trzypiętrowego obiektu zakonnego od września 1982 r.
Do opieki nad chorymi powróciła s. Roberta w 1985 r. w Domu spokojnej Starości dla Polaków w Laxton Hall w Anglii. Służyła tam przez kolejnych 17 lat, do wieku emerytalnego, tj. do 2002 roku. W następnych latach podejmowała prace porządkowe, zajmowała się m.in. dwiema kaplicami (domową i zewnętrzną – do 2008 r.). Z czasem sama wymagała leczenia i pomocy, stąd w 2008 r. wróciła do Polski, do znanego jej domu w Warszawie. Przebywała tu do 2018 roku, z przerwą na leczenie, operacje kręgosłupa
i rehabilitację w Anglii (od sierpnia 2010 do marca 2012). Mimo problemów zdrowotnych wykonywała drobne zajęcia w domu (np. sprzątała pokoje gościnne, korytarz), była chętna do pracy. Nie lubiła bezczynności. Dzielnie znosiła dolegliwości zdrowotne, nie narzekała. Siostra Roberta była pogodna i towarzyska. Utrzymywała kontakty z rodziną, znajomymi, interesowała się pracą sióstr i wydarzeniami w Zgromadzeniu.
W czerwcu 2018 roku zamieszkała w domu generalnym we Włocławku, ul. Orla 9. Często odwiedzała chore siostry, znajdujące się w infirmerii. Mimo cierpienia, bezsennych nocy, coraz większych trudności w poruszaniu się, uczestniczyła w modlitwach i życiu wspólnoty. Ofiarowała różańce o powołania, za Zgromadzenie i Ojczyznę. W ostatnim miesiącu była przywożona do kaplicy na wózku przez siostry infirmerki. W środę 25 listopada 2020 r. odbyła spowiedź u ks. Józefa Pilicha FDP, który tego dnia przyszedł z posługą. Następnego ranka przeszła zawał serca i została zabrana do szpitala. Zmarła w poniedziałek 30 listopada 2020 r. ok. 230.
Uroczystości żałobne odbyły się w środę 2 grudnia 2020 r. o godz. 900 Msza święta w kaplicy domu generalnego, następnie pogrzeb w kwaterze sióstr przy głównej alei cmentarza komunalnego przy ul. Chopina we Włocławku.
Polecajmy Bogu zmarłą s. Robertę Lichwałę. Niech dobry i miłosierny Pan przyjmie ją do Nieba, a chorym i tym, którzy się nimi opiekują, udzieli cierpliwej miłości. Razem ze św. Andrzejem Apostołem wołajmy: „Witaj, dobry krzyżu, weź mnie od ludzi i zwróć mnie Chrystusowi, Mistrzowi mojemu, który zawisł na tobie.” (antyfona do kantyku Zachariasza z Jutrzni święta św. Andrzeja Apostoła).
ZOBACZ ZDJĘCIA Z POGRZEBU
(Kliknij na zdjęcie, aby powiększyć)
