4 kwietnia 2023
Siostra Łucja Helena Cieślicka urodziła się 22 kwietnia 1942 roku w miejscowości Sechten, w Niemczech, z rodziców Konstantego i Jadwigi z domu Ciapcińska. Sakrament chrztu przyjęła 26 kwietnia 1942 r. w Wesseling Keldenich. Zmarła 31 marca 2023 r. w domu generalnym we Włocławku, w 81. roku życia i 65. powołania zakonnego.
Rodzice s. Łucji posiadali gospodarstwo we wsi Korzeń koło Burzenina. W czasie okupacji niemieckiej, w 1941 roku zostali wywiezieni wraz z córkami Zenoną i Józefą oraz babcią Franciszką Ciapcińską najpierw do Łodzi, a w styczniu 1942 r. do Sechten (Wesseling) w Niemczech, gdzie rodzice i starsze siostry pracowali u niemieckiego gospodarza. Wiosną 1942 r. przyszła na świat Helena. Po zakończeniu wojny, w maju rodzina została przetransportowana do koszar w Etzel, pod koniec października do Szczecina. W grudniu 1945 r. dotarli do spalonych budynków w rodzinnej miejscowości. Po latach s. Łucja komentuje powrót z wygnania: „Wszyscy dziękowali za Bożą opiekę, że nikt nie zginął, nie zdradził Boga. Codzienną, choć w ukryciu, była modlitwa: „Kto się w opiekę odda Panu swemu”, różaniec, „Pod Twoją obronę” i do św. Józefa. Czas wojennej tułaczki to czas ciężkiej próby życia, wiary, przede wszystkim dla ludzi wierzących. Mój ojciec nosił zawsze różaniec przy sobie, na którym się modlił.” Rodzinne wychowanie utrwalało prawdę, że „bez Boga ani do proga”, a zachowywanie Bożych przykazań, miłość do Ojczyzny i szacunek dla każdego człowieka były priorytetem.
W 1950 r. Helena rozpoczęła szkołę podstawową w Burzeninie. W tamtejszej parafii św. Wojciecha i św. Stanisława w niedzielę 15 lipca 1951 r. przystąpiła do pierwszej Komunii świętej, przygotowana przez katechetkę panią Piórkowską. Proboszczem był wówczas ks. Antoni Skrzypkowski. W Zielone Świątki 24 maja 1953 r. Helena przyjęła sakrament bierzmowania z rąk ks. bp. Franciszka Korszyńskiego i obrała sobie za patronkę św. Teresę od Dzieciątka Jezus. W piątej klasie zrodziło się w niej postanowienie, by poświęcić się Bogu. Umacniała się w nim modlitwą i naukami w kościele. Po ukończeniu w 1957 r. szkoły podstawowej, miała zamiar kształcić się dalej, jednak nie pozwoliły na to trudne warunki życia. Helena przez rok (1957/1958) uczęszczała na kurs kroju
i szycia, który prowadziła s. Wojciecha Korzeniewska, w założonej w 1952 roku w Burzeninie placówce Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi.
Do Zgromadzenia Helena wstąpiła 3 października 1958 r. Rozpoczęła postulat pod opieką s. wychowawczyni Gabrieli Popiołek. W dniu 16 lipca 1959 r. została przyjęta do nowicjatu i odbyła go w domu przy ul. Leśnej we Włocławku pod kierunkiem s. mistrzyni Emilii Łyszczak. Po dwóch latach, 16 lipca 1961 roku, złożyła pierwsze śluby. W roku milenijnym 1966, dnia 2 lipca złożyła wieczystą profesję.
Po nowicjacie, w lipcu 1961 r. s. Łucja została skierowana do domu generalnego do Włocławka, gdzie posługiwała całe swoje zakonne życie. Początkowo były to prace domowe: pomoc przy chorych i w pralni, podawanie posiłków gościom i księżom, którzy się stołowali, ale przede wszystkim praca w hafciarni: haftowała ręcznie, a potem wyspecjalizowała się w hafcie maszynowym. Potrafiła dobrze zorganizować pracę, była dokładna, obowiązkowa, ofiarna i wytrwała. Otaczała szczególną pamięcią Matkę Franciszkę Rakowską, czując się kontynuatorką prac, jakie Matka Założycielka prowadziła. Z szacunkiem przechowywała pamiątki z pierwszej pracowni krawieckiej. Z czasem przełożeni powierzyli jej prowadzenie hafciarni (było to w latach 1974 2003, z kilkuletnią przerwą). Chętnie angażowała się w codzienne i świąteczne życie wspólnoty: brała udział w akademiach, śpiewała w chórze i grała w zespole zakonnym.
W 1971 roku ukończyła roczny kurs katechetyczny, w 1977 roku uzyskała świadectwo maturalne w Liceum dla Pracujących we Włocławku. Podczas kapituły w 1991 r. została wybrana do rady generalnej. W tym samym roku podjęła zadania wychowawczyni postulantek i pełniła je przez siedem lat. Dla swoich podopiecznych była wymagająca i serdeczna, starała się zaszczepić szacunek do pracy i umiłowanie modlitwy. Pogłębiając własną formację, w latach 1992 1995 odbyła studia w Prymasowskim Instytucie Życia Wewnętrznego w Warszawie. Uczestniczyła również w Dwuletnim Kursie Formacyjnym dla Sióstr Zakonnych w Centrum Duchowości Księży Jezuitów w Częstochowie (1996 1998), w sesjach i rekolekcjach ignacjańskich (1996 2000). Przez dwie kadencje (2004 2010) pełniła urząd przełożonej domu generalnego, a przez kolejne osiem lat wspomagała przełożone jako radna domowa. W latach 2009 2015 ponownie pełniła obowiązki radnej generalnej. Uczestniczyła w siedmiu kapitułach generalnych. Jubileusz 50 lecia ślubów zakonnych świętowała w domu generalnym 3 maja 2011 roku z siostrami: s. Rufiną Środą, s. Adrianą Michalak, s. Felicją Popielą, a 60 lecie profesji zakonnej, na zakończenie rekolekcji w domowej wspólnocie 22 maja 2021 r.
Siostra Łucja cieszyła się zaufaniem, potrafiła słuchać i doradzać, była dyskretna i bliska sióstr. W relacjach dobra i życzliwa, dostrzegała potrzeby sióstr i bezinteresownie udzielała im pomocy. Do końca chciała okazywać siostrom miłość i cierpliwość o te cnoty prosiła wytrwale Pana Jezusa. Modlitewny kontakt z Bogiem, któremu oddawała się gorliwie i wiernie każdego dnia, stał się jej siłą i radością. Zjednoczenie z Bogiem pomagało jej w cichym znoszeniu przykrości i pokornym przyjmowaniu uwag. Miała szczególne nabożeństwo do Matki Bożej i jej poświęcała pierwsze soboty miesiąca, gorliwie odmawiała różaniec, pragnęła być podobna do Maryi w słuchaniu Słowa Bożego i pełnieniu woli Bożej. Cześć do św. Józefa wyrażała, praktykując pierwsze środy miesiąca. Patronowi Zgromadzenia powierzała troskę o odnowę duchową każdej Siostry i prośbę o nowe powołania do naszej rodziny zakonnej. Siostra utrzymywała serdeczny kontakt z bliskimi, zainteresowana była zdrowiem starszej siostry Józefy i jej rodziny. Przeżywała wraz z nimi wszystkie wydarzenia i otaczała codzienną modlitwą.
Będąc wrażliwa na potrzeby kapłanów przy parafiach, wspomagała ich swoją pracą. Szyła m.in. birety, ozdabiała haftem szaty liturgiczne, bieliznę kielichową i nakrycia ołtarzowe. Kapłanów i kleryków korzystających z owoców jej pracy otaczała modlitwą, a oni darzyli Siostrę szacunkiem i wdzięcznością.
W rozmowach wspominała wydarzenia z życia Kościoła włocławskiego, m.in.: obchody milenijne, koronację wizerunku Matki Bożej Licheńskiej w 1967 roku, nawiedzenia Ikony Jasnogórskiej, pielgrzymkę papieską do Włocławka
w 1991 r., koronację wizerunku Matki Bożej Łaskawej Niezawodnej Nadziei
w 2010 r. Z radością i oczekiwaniem uczestniczyła w nowennie przed peregrynacją Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej po naszej diecezji w bieżącym 2023 r. Wracała również do przeżyć pielgrzymkowych: z Rzymu i Włoch (1984), Ziemi Świętej (1999) i sanktuariów maryjnych (2004, 2011).
Od 2018 r. s. Łucja leczyła się onkologicznie. „Bóg dotknął mnie kroplą cierpienia, choroby, ale okazał mi wielką swą miłość i troskę otoczenia: sióstr, kapłanów i wielu przyjaciół, za co jestem wszystkim bardzo wdzięczna,
a wdzięczność swą wyrażam w modlitwie” pisała w kwietniu 2022 r. Od jesieni 2022 r. nie czuła się dobrze, siłą woli uczestniczyła w życiu wspólnoty, do końca lutego 2023 r. pomagała jeszcze w hafciarni. W marcu nastąpiło znaczne pogorszenie sprawności Siostry. Słabła coraz bardziej i ostatni tydzień przebywała już w infirmerii pod opieką sióstr. W czwartek 30 marca przyjęła sakrament chorych z rąk ks. kapelana Janusza Boruckiego, spowiednik ks. Józef Pilich FDP udzielił Siostrze błogosławieństwa. Także w tym dniu odwiedziła ją siostrzenica Dorota z mężem.
Siostra Łucja Cieślicka zmarła w piątek 31 marca 2023 r. o godz. 1640, otoczona modlitwą sióstr, w obecności s. przeł. Estery Wójcik, s. Laurencji Jędrzejczak.
Uroczystości żałobne odbyły się we wtorek 4 kwietnia 2023 r.: o godz. 1200 Msza święta w kaplicy domu generalnego, następnie pogrzeb w kwaterze sióstr na cmentarzu komunalnym przy ul. Chopina we Włocławku.
Żyjemy Bożą obietnicą: „Jeżeli umarliśmy razem z Chrystusem, wierzymy, że z Nim również żyć będziemy” (Rz 6, 8). Ufamy, że nasza zmarła Siostra Łucja cieszy się już nowym życiem w świetle Chrystusa Zmartwychwstałego.
m. Agata Błaszczyk
przełożona generalna
ZOBACZ ZDJĘCIA Z POGRZEBU
(Kliknij na zdjęcie, aby powiększyć)
