21 czerwca 2023

Siostra Laurencja – Marianna Jędrzejczak – urodziła się 24 stycznia 1933 r. w Górkach, powiat Gostynin. Zmarła we włocławskim szpitalu 18 czerwca 2023 r., w wieku 90 lat, w tym 67 – powołania zakonnego.

Przyszła na świat w głęboko religijnej rodzinie rolniczej. Była czwartym dzieckiem Tadeusza i Marianny z Bojakowskich. Miała starsze rodzeństwo: Teresę, Zofię (s. Sabinę), brata Stanisława i młodszego Franciszka (zmarł mając jeden miesiąc). Na chrzcie świętym w parafii pw. Przemienienia Pańskiego w Białotarsku 2 lutego 1933 r. nadano jej imię Marianna. We wczesnym dzieciństwie Siostry rodzice przeprowadzili się do Białotarska.

W lipcu 1940 r. Niemcy wysiedlili rodzinę do Generalnego Gubernatorstwa do Lipin Dolnych, w powiecie biłgorajskim. Tam Marianna uczęszczała do szkoły. W czerwcu 1942 r. przyjęła pierwszą Komunię świętą. W marcu 1945 r., będąc w piątej klasie, z rodziną wróciła do Białotarska, gdzie w 1947 r. ukończyła szkołę podstawową. W dniu 12 października 1947 r. biskup Franciszek Korszyński udzielił jej sakramentu bierzmowania. Marianna aktywnie uczestniczyła w życiu swojej parafii: należała do choru, Żywego Różańca, brała udział w spotkaniach młodzieżowych, w przedstawieniach, zabawach i wycieczkach.

Po trzyletniej przerwie w 1950 r. zaczęła uczęszczać do ósmej klasy Liceum Ogólnokształcącego dla Pracujących we Włocławku, które ukończyła otrzymując świadectwo dojrzałości w 1954 r. Przez rok (1951/1952) mieszkała w internacie sióstr na Orlej.

Dnia 28 stycznia 1956 r. wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi, w którym była już jej rodzona siostra Zofia (s. Sabina) i ciocia Helena – s. Hilaria Bojakowska (siostra mamy). Postulatem opiekowała się s. Gabriela Popiołek.

W dniu przyjęcia do nowicjatu 16 lipca 1956 r. przy obłóczynach otrzymała imię zakonne: Laurencja. Mistrzynią była s. Leonia Łaguna. 16 lipca 1957 roku złożyła pierwszą profesję zakonną. Po miesięcznym kursie nauczała religii w Szkole Podstawowej nr 2 w Łowiczu (ok. 800 dzieci w par. Świętego Ducha). W wakacje wzięła udział w kursie katechetycznym w Wawrze k. Warszawy, lecz przed rozpoczęciem roku szkolnego 1958/59 została zwolniona z pracy, podobnie jak inne siostry zakonne w Polsce.

W październiku 1958 r. rozpoczęła w Lublinie roczny kurs społeczno–prawny oraz Instytut Wyższej Kultury Religijnej, który ukończyła w 1960 r.

W święto Matki Bożej 2 lipca 1962 r. s. Laurencja złożyła śluby wieczyste.

W czerwcu 1959 r. powróciła do domu generalnego we Włocławku. Początkowo pracowała w recepcji w Pensjonacie „Wspólna Praca”; od połowy marca 1960 do 1973 r. – w Archiwum Diecezjalnym we Włocławku, którego dyrektorem był ks. prof. Stanisław Librowski. Tutaj też została zatrudniona do pomocy w wydawnictwie czasopisma „Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne”. Najpierw pomagała przy ekspedycji, następnie przy korekcie wszystkich tomów. Odbywała kursy pomocne w pracy w archiwum (1961, 1967, 1972 – seminarium specjalistyczne). Od 1 sierpnia 1973 r. s. Laurencja pracowała w Ośrodku ABMK przy KUL w Lublinie, mieszkając w domu biskupim przy ul. Buczka 2 (dzisiejsza ul. Zamojska), gdzie posługiwały Siostry. Po śmierci biskupa Piotra Kałwy Siostry zamieszkały w domu przy ul. Leszczyńskiego 54 m. 4. W latach 1976–1980 była przełożoną tamtejszej wspólnoty, w latach 1987–1991 – pełniła obowiązki przełożonej.

W latach 1975–1978 r. odbyła na KUL eksternistyczne studia magisterskie z teologii. (praca pt. „Medaliki Matki Boskiej Częstochowskiej (ze zbioru ks. S. Librowskiego)”). Po studiach doktoranckich w Instytucie Historii Kościoła KUL 11 czerwca 1982 r. obroniła pracę doktorską pt. Zgromadzenie Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi w latach wojny 1939–1945. W 1991 roku ukończyła Studium Pedagogiczne przy KUL.

We wrześniu 1988 r. została wicepostulatorem sprawy beatyfikacyjnej biskupa W. Owczarka.

W lipcu 1991 r. na Kapitule Generalnej została wybrana wikarią generalną na 6 lat (do 1997 r.). W redakcji ABMK pracowała do emerytury w styczniu 1993 r.

Dnia 18 września 1992 r. na mocy dekretu ordynariusza włocławskiego bp. Bronisława Dembowskiego została członkiem Diecezjalnej Komisji Synodalnej II Polskiego Synodu Plenarnego.

W święto Zwiastowania NMP 1995 r. zakończono proces beatyfikacyjny sługi Bożego bpa W. Owczarka i wkrótce przekazano akta do Kongregacji w Rzymie. W związku z tym s. Laurencja przygotowała monografię Sługi Bożego bpa W. Owczarka, która została doręczona do Kongregacji w styczniu 1996 roku. W 1998 r. ukończyła roczne studium Prawa Gospodarczego, Finansów i Rachunkowości.

Dzięki kursom archiwalnym w 1978 r. s. Laurencja sporządziła „Plan akt Archiwum Generalnego Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi we Włocławku”, który był podstawą do inwentaryzacji Archiwum Zgromadzenia. Doświadczenie zdobyte w pracy w Archiwum Diecezjalnym i w Ośrodku ABMK w Lublinie pomogło s. Laurencji zająć się od r.1991 organizacją i uporządkowaniem archiwum Zgromadzania we Włocławku.

Jest autorką pozycji książkowych traktujących o historii i Założycielach Sióstr Wspólnej Pracy, haseł słownikowych, artykułów wydawanych w czasopismach, m.in. w „Via consecrata”,
w „Ładzie Bożym” (łącznie ok. 160) i w biuletynie Zgromadzenia „W Służbie Maryi”, „Słownika biograficznego zmarłych sióstr
w latach 1922–2002”, a także ponad 1300 wierszy i pamiętnik. Przekazywała młodym siostrom historię Zgromadzenia.

W 2007 r. obchodziła w domu generalnym złoty jubileusz profesji zakonnej – uroczystościom przewodniczył bp Jan Kopiec.

Brała udział w siedmiu kapitułach generalnych Zgromadzenia (1979–2015), z wyboru i z urzędu. Była też wybierana na radną domu generalnego.

W pracy była sumienna, systematyczna, obowiązkowa, dbała o rozwój intelektualny i sprawność umysłową. Z pietyzmem gromadziła i materiały o Zgromadzeniu. Przez siostry zapamiętana jako pomocna i prawa. Ceniła sobie życie we wspólnocie: lubiła śpiewać, stworzyła małe śpiewniki z piosenkami zakonnymi, biesiadnymi, patriotycznymi, z których siostry korzystały podczas wspólnych rekreacji. Przy stole dzieliła się swoim poczuciem humoru, zadając siostrom zagadki z różnych dziedzin, opowiadając o swoich osiągnięciach w rozwiązywaniu krzyżówek, bawiąc różnymi dowcipami. Jej pasją było pisanie wierszy i obdarowywanie nimi sióstr, kapłanów i osób, z którymi się spotykała.

Wobec przełożonych, zwłaszcza generalnej: dyskretna i dyspozycyjna, szczególnie gdy chodziło o przygotowanie dokumentów z archiwum, podzielenie się swoją opinią, wiedzą, doświadczeniem.

W swoim życiu duchowym zabiegała o harmonię między pracą, odpoczynkiem i modlitwą. Gdy była zdrowsza, często ją można było zastać na popołudniowej adoracji i Koronce do Miłosierdzia Bożego. W sprawach zakonnych – wymagająca od siebie i innych. Przyjmowała uwagi, a na nieprawidłowości reagowała siostrzanym upomnieniem. Interesowała się życiem Kościoła lokalnego i powszechnego. Ceniła więzi rodzinne, modliła się za bliskich, przyjmowała odwiedzających ją krewnych, a za zmarłych zamawiała Msze wieczyste u misjonarzy werbistów.

Siostra prawie do końca swojego życia pełniła w Zgromadzeniu funkcję archiwistki. Przez ostatnie lata wspomagała ją s. Bernadeta Żabierek, którą wprowadzała w tajniki tej pracy. We wrześniu 2022 r. zasłabła, poprosiła ks. Janusza Boruckiego – kapelana domu generalnego – o sakrament namaszczenia chorych. Od tego czasu choroba się rozwijała, siły Siostry słabły, musiała przeprowadzić się do zakonnej infirmerii. Po pobycie w szpitalu i rehabilitacji, mogła na krótko przy pomocy wózka samodzielnie przemieszczać się do kaplicy. Szybko jednak nastąpiło załamanie stanu zdrowia. W czwartek, 15 czerwca, została zabrana przez pogotowie i już nie wróciła ze szpitala. W szpitalu kolejny raz przyjęła sakrament namaszczenia. Po dwóch dniach stan siostry mocno się pogorszył – konieczny był dostęp do tlenu i dożylnych środków przeciwbólowych. Przez sobotę i niedzielę siostry czuwały przy s. Laurencji w szpitalu. Odeszła do Pana 18 czerwca o godzinie 21s⁰⁵.

Uroczystości żałobne odbyły się w środę 21 czerwca 2023 r.: Msza św. o godz. 11⁰⁰ w kaplicy domu generalnego, a następnie pogrzeb w kwaterze sióstr na cmentarzu przy ul. Chopina.

Polecajmy Bogu zmarłą Siostrę Laurencję i, w tajemnicy świętych obcowania, wołajmy razem z nią: Radością jest dla mnie pełnić Twoją wolę, mój Boże, a Twoje Prawo mieszka w moim sercu (Ps 40, 9).

m. Agata Błaszczyk
przełożona generalna

ZOBACZ ZDJĘCIA Z POGRZEBU

(Kliknij na zdjęcie, aby powiększyć)