17 listopada 2021

Siostra Izabela – Leonarda Kazimiera Banasiak urodziła się 4 marca 1933 roku w Borowie, w powiecie kaliskim, z rodziców Antoniego i Józefy z domu Kaszuba. Następnego dnia przyjęła chrzest w parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Opatówku. Zmarła w sobotę 13 listopada 2021 r. w domu generalnym we Włocławku, w 88. roku życia i 72. powołania zakonnego.

Rodzice prowadzili nieduże gospodarstwo rolne, ojciec zajmował się krawiectwem. Leonarda miała starszego brata Zenona i młodsze rodzeństwo: Teresę, Hieronima i Stanisława. Brat Zenon został kapłanem (zm. 23.01.2021 r.). Najmłodsi bracia jeszcze żyją. Czas okupacji hitlerowskiej przebyła w rodzinnym domu. Rodzice byli zmuszeni do pracy u Niemców. Po wojnie Leonarda uczęszczała do siedmioklasowej szkoły powszechnej w Opatówku. Podczas wizytacji ks. bp. Franciszka Korszyńskiego w jej rodzinnej parafii przystąpiła do bierzmowania 22 kwietnia 1948 r. Z domu wyniosła zdrową pobożność, często korzystała z sakramentów świętych, była czynną członkinią kółka różańcowego, o czym zaświadczył proboszcz ks. Władysław Ulatowski. W 1948 r. ukończyła szkołę. Mając 16 lat, za zgodą Rodziców, zgłosiła się do Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi. Została przyjęta przez m. Marię Tucholską: 7 stycznia 1949 r. rozpoczęła postulat. W życie zakonne wprowadzała Leonardę s. wychowawczyni Gabriela Popiołek.

Siostra Izabela rozpoczęła nowicjat 5 lipca 1949 r. pod kierunkiem mistrzyni s. Czesławy Krasińskiej. Pierwszą profesję złożyła 5 lipca 1950 r. we Włocławku w obecności ks. prymasa Stefana Wyszyńskiego, w dużej grupie sióstr, m.in. z s. Sylwią Dogońską. Śluby wieczyste złożyła 2 lipca 1955 r. Dnia 8 grudnia 2000 roku we Włocławku obchodziła złoty jubileusz ślubów, a 21 czerwca 2020 r. –70-lecie profesji zakonnej.

Po nowicjacie s. Izabela została skierowana przez przełożonych do posługi w domu biskupa Piotra Kałwy w Lublinie (1951-1954). W latach 1954-1959 jako zakrystianka i siostra parafialna służyła mieszkańcom Białotarska i okolic. Ukończyła kilkutygodniowy kurs pielęgniarski. Pracowała jako kucharka w domu opieki w Witowie, koło Burzenina (1959-1962), następnie w pensjonacie w domu generalnym we Włocławku (1962-1973), jako salowa w Domu Opieki Specjalnej w Zduńskiej Woli przy ul. Łaskiej (1963-1973), i przez kilka miesięcy 1973 r. jako kucharka w domu przy ul. Zachodniej we Włocławku.

Od 1973 r. prowadziła dom ks. bp. Czesława Lewandowskiego: początkowo dochodziła z domu głównego, od 1979 r. na sufraganii troszczyła się z kolejnymi siostrami o dom, zajmując się głównie przygotowaniem posiłków. Siostra ofiarnie służyła, opiekowała się i towarzyszyła Biskupowi Seniorowi do jego śmierci 16 sierpnia 2009 r.

Siostra Izabela powierzała się wstawiennictwu bp. Michała Kozala. W 1979 roku przeszła ciężką operację nerki, osiem lat później – ryzykowną operację oka. Siostra złożyła świadectwo otrzymania za przyczyną Męczennika z Dachau dwóch łask: szczęśliwego przebiegu operacji nerki oraz lewego oka. W późniejszych latach również prosiła o pomoc błogosławionego Biskupa Kozala.

Dnia 1 września 2009 r. została skierowana na placówkę w Ciechocinku przy ul. Osiedlowej 2, gdzie wykonywała prace domowe, a następnie posługiwała jako przełożona tamtejszej wspólnoty (2010-2013). Przez kolejne 4 lata przebywała w małej wspólnocie w Chodczu. Po złamaniu nogi 23 stycznia 2017 r. została przewieziona na rekonwalescencję do domu generalnego. Od tej pory korzystała z opieki sióstr. Kiedy była silniejsza, przychodziła do kaplicy. W swoim pokoju w infirmerii przystępowała do spowiedzi, słuchała Mszy świętej i przyjmowała Komunię. Wobec odwiedzających była uprzejma, rozmowna i bezpośrednia, interesowała się sprawami wspólnoty. Cieszyła się z odwiedzin każdej siostry, potrzebowała ich pomocy i towarzystwa. W chorobie nie była uciążliwa, mimo cierpienia i postępującej słabości fizycznej, pogodna. Wyrażała siostrom wdzięczność za opiekę i zamawiała w ich intencji Msze św. Utrzymywała stały kontakt telefoniczny z rodziną i znajomymi, otaczała ich troską i modlitwą.

W lutym bieżącego roku Siostra przeszła zabieg wszczepienia rozrusznika serca. W połowie sierpnia stan zdrowia znacznie się pogorszył, konieczny był także pobyt w szpitalu. Po powrocie była już całkowicie zdana na siostry. W ostatnich dniach z wielkim trudem przyjmowała przygotowany dla niej posiłek. 10 listopada 2021 roku przyjęła sakrament chorych. W dzień śmierci – 13 listopada – umocniona Komunią  świętą odeszła do domu Ojca o godz. 13.15, w obecności modlących się sióstr. W jej modlitewniku pozostał obrazek św. Józefa z „Aktem ofiarowania swej śmierci” według św. Piusa X: „Panie, Bożej mój, już dziś sercem spokojnym i pogodnym przyjmuję z Twojej ręki każdy rodzaj śmierci, jaki spodoba Ci się zesłać na mnie, ze wszystkimi niepokojami, smutkami i cierpieniami”.

Uroczystości żałobne odbyły się w środę 17 listopada 2021 r.

Mszy św. o godz. 11.00 w kaplicy domu generalnego przewodniczył ks. bp Stanisław Gębicki. Siostra Izabela została pochowana na cmentarzu przy ul. Chopina.

m. Agata Błaszczyk
przełożona generalna

ZOBACZ ZDJĘCIA Z POGRZEBU

(Kliknij na zdjęcie, aby powiększyć)