7 lipca 2023
Sostra Irena Pietrzkowicz urodziła się w 11 września 1929 roku w miejscowości Wygoda, w powiecie łowickim. Zmarła 3 lipca 2023 r. w szpitalu we Włocławku w 94. roku życia i 72. powołania zakonnego.
Irena przyszła na świat w rodzinie Józefa i Marcjanny z Janickich i została ochrzczona 29 września 1929 r. w kościele parafialnym pw. Świętego Ducha w Łowiczu, gdzie również przystąpiła do pierwszej Komunii świętej. Miała siedmioro rodzeństwa (Stefana, Marię, Leona, Jana, Eugenię i młodszych od siebie Edwarda i Stefana). Wychowywała się w rodzinie o tradycyjnych katolickich wartościach. Mama należała do III Zakonu Świętego Franciszka. W domu obowiązywała modlitwa przy ołtarzyku i udział w niedzielnej Mszy świętej w kościele oddalonym o 7 km od domu. W drodze powrotnej w ramach powtórki dzieci opowiadały usłyszaną Ewangelię i kazanie. W 1936-1942 uczęszczała do szkoły powszechnej w rodzinnej wiosce. Pomagała rodzicom, a potem także bratu w gospodarstwie.
W uroczystość Zesłania Ducha Świętego w 1948 roku, biskup warszawski udzielił Irenie sakramentu bierzmowania. Za patronkę przyjęła św. Teresę. Przez kolejne doświadczenia życiowe zaczęła nabierać przekonania, że Pan Bóg powołuje ją do swojej służby. Kroki swoje skierowała do znanego jej z Łowicza Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi.
W wigilię uroczystości Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny 8 grudnia 1951 r. Irena przekroczyła furtę zakonną na Orlej we Włocławku. Postulantkami opiekowała się s. Gabriela Popiołek. Otrzymała imię zakonne Delfina (po kilkudziesięciu latach powróciła do imienia z chrztu świętego). Nowicjat s. Irena rozpoczęła 2 lipca 1952 r. Formację zakonną odbyła pod kierunkiem mistrzyń: m. Marii Tucholskiej, s. Bernadety Sobierajskiej i s. Leonii Łaguny. Pierwsze śluby złożyła 2 lipca 1953 r. , wieczystą profesję 2 lipca 1958 roku. W uroczystość patronalną 8 grudnia 2003 roku w kaplicy domu generalnego s. Irena świętowała złoty jubileusz profesji zakonnej razem z m. Teofaną Lange, s. Marceliną Krupińską, s. Hiacyntą Kopeć, s. Adaminą Tatarowicz i s. Leonardą Witkowską; 60-lecie 3 maja 2013, a 70-lecie 2 maja 2023 r. przeżywała w infirmerii, łącząc się duchowo z uczestnikami jubileuszowej uroczystości.
Życie zakonne s. Ireny prawie w całości związane było z posługą w kuchni. Wykonywała ją przez ponad pół wieku w kolejnych wspólnotach zakonnych: w Domu Księży Emerytów w Ciechocinku (1953-1970), w Kaliszu przy ul. Asnyka (1970-1973), w Zakopanem (1973), w Uniejowie (1973-1974), we Włocławku przy ul. Leśnej (1974-1975, 1991-1995), w Inowłodzu (1975-1983), w Lubrańcu (1983-1991), w Gdańsku przy ul. Kościelnej (1995-2009). Z oddaniem wypełniała domowe obowiązki, ponadto podejmowała dodatkowe prace, np. rozprowadzanie dewocjonaliów (Kalisz). Cechowała ją pracowitość i troska o siostry i podopiecznych (Ciechocinek). Dobrze czuła się w otoczeniu przyrody. Z zapałem zajmowała się domowym ogródkiem. Odbyła pielgrzymki do Włoch i na Litwę, wspomagała siostry podczas wyjazdów z dziećmi komunijnymi na Jasną Górę.
W sierpniu 2009 r. zamieszkała we Włocławku przy ul. Leśnej. W dalszym ciągu jako emerytka służyła swoimi umiejętnościami. Z własnej inicjatywy podejmowała dyżury w kuchni lub pomagała w pracach kuchennych. Nadal starała się uczestniczyć we wspólnych modlitwach i korzystała z sakramentów świętych. Lubiła czytać książki religijne i poznawać aktualne wydarzenia z czasopism. Była towarzyska, pogodna i miała poczucie humoru. Za otwartość cenili ją kapłani. Utrzymywała kontakt z bliskimi, odwiedzała także rodzinne strony. W lutym 2021 r. z powodu pogarszającego się stanu zdrowia została skierowana do Włocławka do domu generalnego. Zamieszkała w infirmerii zakonnej, przeszła pod opiekę sióstr. Do kaplicy przyjeżdżała na wózku. Trudno jej było przyjąć niemożność poruszania się o własnych siłach i tym samym ograniczony udział w życiu wspólnoty, dlatego bardzo ją cieszyły odwiedziny współsióstr.
W czwartek 29 czerwca 2023 r. z powodu niewydolności krążenia została przewieziona do Szpitala Wojewódzkiego im. Błogosławionego Ks. Jerzego Popiełuszki we Włocławku. Tam odwiedzały ją s. przeł. Estera Wójcik i s. Agnieszka Tułacz. W piątek przyjęła sakrament chorych. Dzięki staraniom służb medycznych stan zdrowia Siostry w miarę się ustabilizował i miała wrócić na Orlą. Tymczasem stało się inaczej: s. Irena odeszła do domu Ojca Niebieskiego w poniedziałek 3 lipca 2023 r. o godz. 12.25.
Msza święta pogrzebowa była sprawowana w piątek 7 lipca 2023 roku o godz. 1000 w kaplicy domu generalnego, po czym ciało zostało złożone w kwaterze sióstr na cmentarzu komunalnym przy głównej alei.
Błogosławieni, którzy w Panu umierają, niech odpoczną od swoich trudów, bo ich czyny idą wraz z nimi
(Ap 4, 13)
Jednoczymy się w modlitwie, prosząc Miłosiernego Boga, aby to błogosławieństwo stało się udziałem Siostry w wieczności.
m. Agata Błaszczyk
przełożona generalna
ZOBACZ ZDJĘCIA Z POGRZEBU
(Kliknij na zdjęcie, aby powiększyć)