16 grudnia 2020
SSiostra Gabriela – Helena Uczciwek urodziła się 12 sierpnia 1940 roku w Goleńsku, k. Łowicza. Rodzice – Jan i Helena z domu Malczyk – zajmowali się rolnictwem. Chrzest przyjęła 25 sierpnia 1940 r. w kolegiacie pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Łowiczu. W tym samym kościele otrzymała sakrament bierzmowania 4 września 1955 r. z rąk ks. bp. Wacława Majewskiego.
Rodzice s. Gabrieli na początku swego małżeńskiego życia zostali dotknięci ciężkim doświadczeniem: Pięcioro kolejnych dzieci, jeszcze w wieku niemowlęcym, zmarło. Szóste dziecko – Helena – także było chore. Matka pełna ufności oddała córkę Najświętszej Maryi Pannie i Ona wyprosiła łaskę zdrowia. Helena miała jeszcze siostrę Wandę i brata Juliana.
Po skończeniu czterech klas szkoły podstawowej w Goleńsku, kontynuowała naukę w szkole w Łowiczu, po czym ukończyła kurs kroju i szycia w Łowiczu i podjęła pracę w tym zawodzie. Jako 18-letnia dziewczyna, będąc w Częstochowie, przed obrazem Królowej Polski rozeznała, że Bóg wzywa ją na drogę życia zakonnego. Pragnęła i modliła się o to, aby jeszcze ktoś z bliskich wybrał życie zakonne.
Pierwsze kontakty ze Zgromadzeniem Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi Helena nawiązała przez siostry mieszkające w Łowiczu, przy ul. Zduńskiej. Zgłosiła się do naszego Zgromadzenia 28 października 1959 roku i została przyjęta przez m. Czesławę Krasińską. Postulat odbyła pod opieką s. Anny Mielcarek. Nowicjat s. Gabriela rozpoczęła 16 lipca 1960 r. pod kierunkiem mistrzyni s. Emilii Łyszczak. Po dwóch latach 16 lipca 1962 r., złożyła pierwszą profesję. A pragnąc – jak napisała w podaniu – „jeszcze wierniej, lepiej i doskonalej służyć Panu Bogu niż do tej pory w tym Zgromadzeniu”, złożyła śluby wieczyste 2 lipca 1967 r. razem z: s. Elizą Orłowską, s. Akwiną Wojno i s. Ewencją Pietrzak. W 1998 r. do naszego Zgromadzenia wstąpiła bratanica s. Gabrieli – Małgorzata (s. Łucja).
Po pierwszej profesji s. Gabriela przez rok przebywała we wspólnocie w Poznaniu przy ul. P. Tomickiego 3 i szyła kołdry. Przez kolejne cztery lata (1963-1967) pracowała w domu generalnym Zgromadzenia we Włocławku w hotelu. W 1967 r. wyjechała do Kalisza na ul. Grodzką i tu podejmowała prace domowe. Po dwóch latach w 1969 r. została skierowana do Dmosina. Tutaj przez dziesięć lat była katechetką. Jednocześnie dokształcała się: ukończyła w 1971 r. roczny kurs katechetyczny prowadzony przez Wydział Katechetyczny Kurii Diecezjalnej we Włocławku oraz dnia 17 kwietnia 1978 r. zdała egzamin dojrzałości w liceum korespondencyjnym w Łodzi, uzyskując tym samym wykształcenie średnie. Posługę katechetyczną kontynuowała w Zakopanem, w domu przy ul. Tuwima 17, w latach 1979-1991. Była także zakrystianką w kościele parafialnym pw. Krzyża Świętego. Dalej przez rok (1991-1992) pracowała w zakrystii w bazylice Najświętszego Serca Jezusowego w Warszawie i w kolejnym roku (1992-1993) katechizowała w Lubrańcu w szkole na terenie parafii pw. Matki Bożej Szkaplerznej. Kolejną decyzją przełożonych została skierowana do domu w Chodczu, gdzie katechizowała przez sześć lat (1993-1999). W drugiej połowie 1999 r. w Sompolnie pomagała w pracach domowych i w świetlicy. Przez ostatnie dwadzieścia lat życia, od 2000 r., służyła w domu generalnym: dziesięć lat w umywalni i kolejne dziesięć obierała ziemniaki dla wspólnoty.
Na dwóch placówkach pełniła funkcję przełożonej wspólnoty: w Zakopanem, w latach 1982-1991 i dwie kadencje w Chodczu, w latach 1993-1999.
Całe swoje życie zakonne wypełniała pracą dla dobra innych, podejmując odpowiedzialne posługi katechetki, zakrystianki i przełożonej, a czyniła to w duchu Ojca Założyciela bpa Wojciecha Owczarka. Jego słowa: „W moim spojrzeniu, głosie, ruchach – niech się Chrystus objawia” znalazły się na obrazku z okazji 25-lecia życia zakonnego, które s. Gabriela świętowała 16 lipca 1987 roku. Złoty jubileusz przeżywała w katedrze włocławskiej 3 maja 2012 r. Na tę okoliczność otrzymała życzenia i błogosławieństwo od ks. bpa Andrzeja Dziuby, który przyjście Heleny na świat i zrodzenie się jej powołania do służby Bożej na ziemi łowickiej odczytał jako „powód dumy dla całej diecezji łowickiej”. Dnia 3 czerwca 2012 roku składała dziękczynienie za 50 lat ślubów zakonnych – w Łowiczu w parafii pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy na Korabce.
W ostatnich miesiącach, kiedy choroby i słabości starszego wieku stawały się bardzo dotkliwe, była pod opieką sióstr z infirmerii. Szczególnie dokuczał Siostrze ból nerki, który po przebytej ciężkiej chorobie, towarzyszył od młodych lat. Przyjmując cierpienie i składając je Bogu, pragnęła do końca wypełnić wolę Bożą, co było głęboką motywacją całego jej życia oddanego Bogu. Przystępowała do sakramentu pokuty, korzystając z posługi spowiedników wspólnoty. Ceniła siostrzane przyjaźnie. Dzieliła się w zaufaniu swoimi troskami, prosząc o modlitwę. Przepraszała za swoje błędy i szybko przebaczała doznane przykrości. Mimo słabnących sił, starała się wiele czasu przybywać w kaplicy przed Najświętszym Sakramentem i trwać na modlitwie, nie zniechęcała się nawet sennością z powodu cukrzycy. Utrzymywała serdeczną więź z rodziną – przez odwiedziny, kontakt telefoniczny, a szczególnie pamięć przed Bogiem.
W środę 9 grudnia 2020 r. została w poważnym stanie zabrana do Szpitala Wojewódzkiego im. bł. ks. Jerzego Popiełuszki we Włocławku. Zmarła po północy (godz. 0050) – w sobotę 12 grudnia 2020 r., przeżywszy 80 lat, w tym 60 w Zgromadzeniu.
Uroczystości żałobne odbyły się w środę 16 grudnia 2020 r:. o godz. 1100 Msza święta w kaplicy domu generalnego Zgromadzenia. Ciało Zmarłej spoczęło w kwaterze sióstr przy głównej alei cmentarza przy ul. Chopina we Włocławku. Powierzajmy dobroci i miłosierdziu Bożemu zmarłą naszą Siostrę podczas Eucharystii, Liturgii Godzin i modlitwy różańcowej. W tym adwentowym czasie wołajmy z ufnością do Boga słowami hymnu z Jutrzni: „Przyjdź, Pojednanie, już więcej nie zwlekaj; / Niech Twa obecność przywróci nam łaskę, / I wprowadź wszystkich znużonych wędrowców / Do domu Ojca.”
ZOBACZ ZDJĘCIA Z POGRZEBU
(Kliknij na zdjęcie, aby powiększyć)
