4 marca 2019
Siostra Teofila – Stefania Kostrzak urodziła się 17 maja 1932 r. w miejscowości Logowo w powiecie aleksandrowskim, z rodziców Kazimierza i Stanisławy z domu Ostrowskiej. Została ochrzczona w parafii pw. św. Mikołaja w Sadlnie. Zmarła w Rożdżałach 28 lutego 2019 r. w 87. roku życia i 71. powołania zakonnego.
Stefania pochodziła z rodziny rolniczej, miała czworo rodzeństwa: Kazimierę, Józefa, Karolinę i Jadwigę. W 1948 r. ukończyła w Sadlnie siedmioklasową szkołę podstawową.
Do Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi wstąpiła 2 lipca 1948 r. Wychowawczynią postulatu była wówczas s. Jadwiga Machnowska. We Włocławku ukończyła kurs dla wychowawczyń przedszkoli. Dnia 14 sierpnia 1949 r. we Włocławku z rąk ks. bp. Franciszka Korszyńskiego przyjęła sakrament bierzmowania. Od 3 września 1949 do 30 czerwca 1950 r. pracowała w przedszkolu „Caritas” w Lipnie jako pomoc wychowawcza. Nowicjat rozpoczęła 2 lipca 1950 roku pod kierunkiem mistrzyni s. Czesławy Krasińskiej. Rok później złożyła pierwsze śluby, a 2 lipca 1956 r. – śluby wieczyste wraz z s. Seweryną Sobierajską, s. Leoną Majewską, s. Joachimą Daniel, s. Sabiną Jędrzejczak, s. Salwatorą Faryńską, s. Romaną Sokół i s. Salezją Bujakowską. W grudniu 2001 roku obchodziła w domu generalnym złoty jubileusz ślubów zakonnych.
W 1950 r. wyjechała na placówkę Zgromadzenia w Zgierzu, gdzie przez 7 miesięcy posługiwała jako zakrystianka, w następnym zaś roku przybyła do domu generalnego we Włocławku, gdzie zajmowała się zakrystią, a przede wszystkim przygotowywała się do pracy hafciarskiej. W 1956 r. uzyskała w Toruniu dyplom haftu artystycznego. W marcu 1962 r. została skierowana do domu zakonnego w Kaliszu, ul. Asnyka 40, gdzie pod okiem s. Antoniny Wojtczak doskonaliła swe umiejętności. Tutaj przebywała prawie 57 lat, z oddaniem i pasją służąc jako mistrzyni haftu ręcznego. Z niezwykłą starannością wykonywała sztandary, chorągwie, ornaty, mitry, birety, stuły, a także komże, alby, obrusy, bieliznę kielichową. Wielu hierarchów korzystało z prac Siostry: wśród nich znaleźli się święci papieże: Jan XIII i Jan Paweł II, a także biskupi włocławscy, gnieźnieńscy, gdańscy i kaliscy: bp Stanisław Napierała i bp Teofil Wilski. Współpracowała z wieloma parafiami i kapłanami, głównie z diecezji włocławskiej i kaliskiej.
Miała wyczucie piękna, toteż wykonywała dekoracje na nawiedzenie kopii Obrazu Jasnogórskiego, ołtarze na Boże Ciało, Grób Pański i bożonarodzeniowe żłóbki.
W trudnych czasach stalinowskich pomagała s. Michaeli Banasiak w prowadzeniu dziecięcych kolonii. W wakacje robiła wycieczki w Tatry. Przez wiele lat swoją pomocą służyła nowej, organizującej się parafii pw. Miłosierdzia Bożego w Kaliszu, dla której przygotowywała bieliznę kościelną. Pracowała w zakrystii, rozprowadzała opłatki w domach parafian, opiekowała się chorymi, m.in. robiła zastrzyki. Zajmowała się także chorymi siostrami: s. Antoniną Wojtczak i s. Bernadetą Franc. Współpracowała z siostrami karmelitankami w Kaliszu, udzielając im lekcji haftu. Wykonała wiele sztandarów dla szkół i organizacji w kraju i za granicą, a także chorągwie dla parafii. Była specjalistką od ręcznego haftu orłów. Kochała swoją pracę, która w pewien sposób stawała się jej modlitwą. Parafie i osoby, które zamawiały hafty, były omadlane przez siostry. W pracowni słychać było też audycje katolickich rozgłośni: Radia Rodzina i Radia Maryja. Siostra Teofila chętnie włączała się również w prace domowe. W chwilach wytchnienia lubiła dobrą lekturę, zwłaszcza o Janie Pawle II, interesowała się ponadto geografią, historią, literaturą i teatrem. Była pogodna, lubiła żartować, odnajdywała dobro, nie narzekała na choroby, a kiedy siadała przy krośnie, zapominała o wszystkim.
W maju 2011 roku obchodziła uroczyście w Kaliszu 60-lecie profesji zakonnej. Biskup Kaliski Stanisław Napierała w roku diamentowego jubileuszu (21 maja 2011 roku) w duchu uznania i szacunku oraz wdzięczności za wkład w budowanie młodej Diecezji Kaliskiej przyznał Siostrze Medal „Bene merenti de Dioecesi Calissiensi” – za zasługi dla Diecezji Kaliskiej. W liście skierowanym z tej okazji do Jubilatki, ks. Biskup napisał m.in.: „Bóg obdarzył Siostrę rozmaitymi zdolnościami i umiejętnościami. Stała się Siostra znaną i poszukiwaną wykonawczynią haftu artystycznego. Dzięki tej umiejętności Siostra tworzy piękne dzieła i prace, które służą chwale Bożej i dobru ludzi.” Siostra otrzymała też Medal Solidarności – Region Wielkopolska Południowa.
Wiek i choroby coraz bardziej dawały o sobie znać. Rzadziej i na krócej zaglądała do hafciarni, nad czym ubolewała. Towarzyszyła i opiekowała się nią s. Klara Krawczykowska. Od około roku nie chodziła już do kościoła parafialnego. Korzystała z sakramentów świętych w domowej kaplicy. Przyjmowała Komunię świętą z rąk s. przeł. Wandy Bursiewicz. W święto Matki Bożej z Lourdes ks. Jan Ludwiczak udzielił Siostrze sakramentu chorych. Nasilenie choroby nowotworowej wymusiło pobyt w kaliskim szpitalu. Siostra cicho znosiła swe cierpienie i wzmagający się ból. W ostatnim czasie korzystała z opieki w Niepublicznym Zakładzie Medycyny Paliatywnej w Rożdżałach koło Opatówka. W środę 27 lutego przybył do Siostry ks. Ludwiczak z Komunią świętą. Siostra przełożona Wanda, s. Klara i s. Natalia Musidlak wspólnie odmówiły przy Siostrze różaniec i koronkę do Bożego Miłosierdzia. Rano o godz. 800 w czwartek 28 lutego 2019 r. s. Teofila Kostrzak odeszła do Pana w hospicjum w Rożdżałach.
Msza święta pogrzebowa była sprawowana w kościele pw. Miłosierdzia Bożego w Kaliszu w poniedziałek 4 marca 2019 r. o godz. 1100. Ciało Zmarłej zostało złożone na cmentarzu tynieckim.
ZOBACZ ZDJĘCIA Z POGRZEBU
(Kliknij na zdjęcie, aby powiększyć)
