30 marca 2020

Siostra Natalia Bartosiak urodziła się 1 listopada 1917 r. w Łodzi-Retkini. Sakrament chrztu i bierzmowania przyjęła w parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Łodzi. Zmarła w czwartek 26 marca 2020 r. w domu generalnym we Włocławku w 103. roku życia i 83. powołania zakonnego.

Pochodziła z religijnej wielodzietnej rodziny (dziesięcioro dzieci, w tym córki: Bronisława, Ludwika, Zuzanna, Aniela, Natalia oraz synowie: Teofil, Henryk, Zenon). Jej ojciec – Walenty – był pracownikiem fizycznym, a mama – Anna z domu Rojek – zajmowała się wychowaniem dzieci i krawiectwem. Natalia ukończyła siedem oddziałów szkoły powszechnej i kurs krawiecki.

Zgromadzenie Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi poznała przez s. Honoratę Czekalską. Dnia 2 września 1937 r. została przyjęta do Zgromadzenia przez m. Jadwigę Walter. Wychowawczynią była s. Maria Malendowicz. W dniu 8 września 1938 r. rozpoczęła nowicjat w domu przy ul. Leśnej 2 we Włocławku, pod kierunkiem mistrzyni s. Marii Zielińskiej. Dnia 8 września 1939 r. złożyła pierwsze śluby zakonne.

Po zdobyciu podstawowych kwalifikacji przedszkolańskich pracowała jako wychowawczyni na placówkach w Lubrańcu (1945-1946), następnie w Zduńskiej Woli do1952 r., kiedy przedszkole zostało przejęte przez państwo. Latem 1955 r. w Sompolnie przygotowywała dzieci do pierwszej Komunii świętej. W Łodzi ukończyła kursy pielęgniarskie. Pracowała także jako zakrystianka: w Burzeninie (1954-1955), w katedrze włocławskiej (1955-1956) i w Kaliszu przy ul. Asnyka (1956-1963). W tym czasie odwiedzała chorych w parafii i wykonywała zastrzyki. Szczególnym talentem Siostry Natalii była umiejętność i zamiłowanie do opieki nad chorymi, którą to posługę pełniła na różnych placówkach, łącznie 41 lat: w Domu Opieki Specjalnej w Zduńskiej Woli przy ul. Łaskiej (1963-1973), w Domu Księży Emerytów w Ciechocinku (1973-1985), w infirmerii domu generalnego Zgromadzenia we Włocławku (1985-1997).
W latach 1997-2004 Siostra przebywała w domu zakonnym w Ciechocinku przy ul. Osiedlowej, skąd została skierowana do domu macierzystego we Włocławku.

Siostrę Natalię cechowała pracowitość i dokładność w pracy, troska o innych, gościnność
i opiekuńczość, radość i poczucie humoru. Do każdego odnosiła się z szacunkiem i kulturą. Mając bogate doświadczenie, dzieliła się z siostrami praktycznymi radami, np. jak utrzymać dobrą kondycję fizyczną i jak z cierpliwością i miłością opiekować się chorymi. Po latach ofiarnej służby chorym, s. Natalia sama trafiła do infirmerii pod opiekę sióstr.  

Była rozmodlona i bezpośrednia w kontakcie z Jezusem i siostrami. Często można ją było spotkać na adoracji Najświętszego Sakramentu. Miała ulubione modlitwy, wyuczone w dzieciństwie, które do późnej starości, choć we fragmentach, powtarzała:

„O mój Ojcze, o mój Boże, kto Ci ufa, pocieszony,
Twoja dobroć wszystko może, smutek w radość przemieniony,
Czemuż płakać lub narzekać; czego dręczyć serce troską?
Z wiarą łaski nieba czekać, cóż silniejsze nad moc Boską?
Moja wola z Twoją zgodna, czy dasz rozkosz, czy dasz męki,
Czy myśl smutną, czy wesołą, wszystko dziełem Twojej ręki.
Wstrzymaj, Boże, łzy pamięci, uśmierz boleść mojej duszy,
Niech się wola Twoja święci, niech pokora niebo wzruszy.”

Modlitwa w cierpieniu moralnym, ks. Antoniewicz, Karol Bołoz,w: „Pod krzyżem: książeczka do nabożeństwa” (1900 r.)

Siostra Natalia otrzymała łaskę długiego ziemskiego życia. Jej setne urodziny – w dniu 1 listopada 2017 r. – były okazją świętowania całej wspólnoty. Pasterskie błogosławieństwo z tej racji przekazał J.E. bp Wiesław Mering, gratulacje i życzenia przesłał Prezydent RP Pan Andrzej Duda, Premier Rządu RP Pani Beata Szydło, Wojewoda Kujawsko-Pomorski Mikołaj Bogdanowicz. Dnia 6 listopada 2017 r. Jubilatka uczestniczyła w kaplicy domu generalnego we Mszy świętej dziękczynnej za dar Jej życia i powołania oraz dobro, które wniosła przez swoją posługę. Tego dnia s. Natalię odwiedziła Pani Barbara Moraczewska – wiceprezydent Włocławka, w towarzystwie pracowników Urzędu Miasta i ZUS.

W roku stulecia odzyskania Niepodległości, 6 sierpnia 2018 r., Siostra otrzymała Medal Marszałka Województwa Unitas Durat Palatinatus Cuiaviano-Pomeraniensis – wiązało się to z wizytą  prezydenta Włocławka – Marka Wojtkowskiego, życzeniami i gratulacjami dla Siostry Natalii – rówieśniczki Niepodległej Polski.

W uroczystość NMP Królowej Polski 3 maja 2019 r. razem ze złotymi jubilatkami wspólnota na Orlej świętowała 80-lecie profesji zakonnej s. Natalii, która – można powiedzieć – przeżyła „czasów wiele”. Wiele wydarzeń w Kościele i w świecie dokonało się za jej życia, o czym przypomniał w homilii ks. kapelan Janusz Borucki: „Siostra Natalia urodziła się, gdy Polski nie było jeszcze na mapie Europy, do Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy wstąpiła, gdy żył jeszcze ojciec Założyciel biskup Wojciech Owczarek, pierwsze śluby zakonne złożyła w 1939 r. Jej juniorat przypadał w czasie II wojny światowej, a srebrny jubileusz ślubów zakonnych obchodziła w 1964 r., gdy trwały jeszcze obrady Soboru Watykańskiego II.”

Siostra Natalia była otaczana troskliwą opieką sióstr z infirmerii. Wielokrotnie w ostatnich latach zapadała na zdrowiu. W środę 25 marca – w uroczystość Zwiastowania Pańskiego – jej stan znacznie się pogorszył. Siostry rozpoczęły modlitewne czuwanie przy konającej. Po nabożeństwie Ks. Kapelan udzielił Siostrze sakramentu chorych. Siostra Natalia Bartosiak zmarła 26 marca 2020 r. przed godziną 14, w obecności s. Barbary Gierłowskiej, s. Rut Zawadzkiej, s. Anieli Nowosińskiej i s. Łucji Uczciwek.

Msza święta pogrzebowa była sprawowana w poniedziałek 30 marca 2020 r. o godz. 11⁰⁰ w kaplicy domu generalnego, po czym ciało Zmarłej zostało złożone w kwaterze sióstr na cmentarzu komunalnym przy ul. Chopina. Ze względu na epidemię koronawirusa w pogrzebie uczestniczyło tylko pięć sióstr.

W tym wielkopostnym czasie polecamy Dobremu Bogu zmarłą s. Natalię w Liturgii żałobnej, w każdym domu, w ofierze Mszy świętej, Oficjum za zmarłych i modlitwie różańcowej przez trzy kolejne dni. Prośmy Go, aby wraz z nami wybłagała ustanie pandemii, pomoc dla chorych, dla służb medycznych i sanitarnych, łaskę przeżywania tego doświadczenia z wiarą i nadzieją. Zwróćmy się do Boga jak s. Natalia: „O mój Ojcze, o mój Boże, kto Ci ufa, pocieszony; Twoja dobroć wszystko może, smutek w radość przemieniony…”

m. Jolanta Gołębiowska

ZOBACZ ZDJĘCIA Z POGRZEBU

(Kliknij na zdjęcie, aby powiększyć)