15 listopada 2014

Siostra Maura - Barbara Otto urodziła się 31 maja 1938 r. w Kłodawie, z rodziców Romana i Heleny z domu Cieślińskiej. Sakrament chrztu przyjęła 5 czerwca 1938 roku w parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Kłodawie. Zmarła 12 listopada 2014 r. we włocławskim szpitalu, mając 76 lat, w tym 59 powołania zakonnego.

Siostra Maura miała młodszą o rok siostrę Marię. Ojciec posiadał własny zakład fryzjerski, a zginął jako żołnierz na początku wojny w 1939 r. Mama pracowała dorywczo na utrzymanie rodziny, potem sprzedawała w sklepie, samotnie wychowując córki. Rodzinny dom znajdował się naprzeciwko kościoła parafialnego, stąd Barbara chodziła tam na pacierz i nawiedzenie Najświętszego Sakramentu. W latach 1945–1952 uczęszczała do Szkoły Podstawowej w Kłodawie, gdzie katechetami byli ks. Roman Zięba i ks. Henryk Miazin. W roku szkolnym 1952/1953 uczyła się w Technikum Przemysłu Dziewiarskiego w Łodzi, potem ze względu na warunki rodzinne zajmowała się domem. Starała się pomagać ludziom będącym w potrzebie. Miała kontakt z siostrami w Kłodawie, szczególnie zaprzyjaźniała się z s. Mirosławą Kołatą, z którą odwiedzała niepełnosprawną Barbarę. Ta relacja miała wpływ na decyzję o podjęciu drogi życia zakonnego, które Siostra traktowała jako służbę Bogu w drugim człowieku. Do Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi została przyjęta przez m. Czesławę Krasińską 12 lutego 1955 r. Wychowawczynią była wówczas s. Gabriela Popiołek. Po półrocznym postulacie 16 lipca 1955 r. pod kierunkiem mistrzyni s. Leonii Łaguny rozpoczęła nowicjat, pierwsze śluby złożyła 16 lipca 1956 r., wieczyste – 2 lipca 1961 r.

Po pierwszej profesji w latach 1956–1958 siostra Maura, mieszkając na placówce w Kaliszu przy ul. Grodzkiej, uczęszczała do liceum ogólnokształcącego po świecku, gdyż w tych czasach siostry zakonne nie mogły oficjalnie korzystać z prawa do kształcenia. W latach 1958–1961 razem z s. Gracją Banakowicz uczyła się w prowadzonej przez siostry szarytki międzyzakonnej Szkole Pielęgniarstwa pw. św. Wincentego à Paulo w Warszawie, gdzie 7 października 1960 r. uzyskała dyplom pielęgniarki. Przed uzyskaniem dyplomu ujawniła się choroba płuc, stąd przez pół roku Siostra przebywała w sanatorium w Rudce k. Mińska Mazowieckiego. W latach 1961–1963 służyła fachową pomocą medyczną w domu generalnym we Włocławku przy ul. Orlej 9. Z jej inicjatywy powstała infirmeria, czyli miejsce opieki dla chorych sióstr. Jako pielęgniarka w latach 1963–1970 pracowała w Zakładzie Specjalnym w Zduńskiej Woli przy ul. Łaskiej, służąc nieuleczalnie chorym. Włączała się też w pomoc pielgrzymom, m.in. w czasie koronacji obrazu Matki Bożej Licheńskiej w 1967 r. Sama wielokrotnie zapadała na zdrowiu, korzystała z leczenia w szpitalach i sanatoriach, przeszła operację płuc.

W latach 1970–1982 mieszkała w Michelinie przy ul. Zachodniej. Na przełomie lat 1972/1973 przez kilka miesięcy pełniała obowiązki mistrzyni nowicjatu, następnie jako siostra parafialna zajmowała się chorymi i ubogimi przy parafii katedralnej. W roku 1974 zapoczątkowała rekolekcje dla chorych, niepełnosprawnych i starszych oraz wolontariuszy diecezji włocławskiej. Wstępem było wspólne przeżycie wigilii i świąt Bożego Narodzenia w domu reko­lekcyjnym w Nieszawie. Przez 10 kolejnych lat s. Maura organizowała spotkania wakacyjne w Licheniu z pomocą kleryków, kapłanów i świeckich wolontariuszy. Współpracowała z zakonnikami: kamilianami, marianami, orionistami i franciszkanami, mając dar przyciągania ludzi i organizowania ich dla dobra chorych. We współpracy z lekarzami urządzała wysyłki paczek żywnościowych na misje. Po leczeniu sanatoryjnym w Kowarach w 1982 r. przybyła do Lublina, gdzie przez dwa lata była na rekonwalescencji. Dzięki księżom marianom przez 3 miesiące w 1984 r. przebywała w Waszyngtonie na leczeniu i przeszła tam operację.

Najbardziej znany jest okres działalności s. Maury w Kaliszu w latach 1984–2002. Mieszkała w domu przy ul. Grodzkiej, a jako siostra parafialna pracowała w parafii pw. Opatrzności Bożej. Tak wspomina ten bogaty w doświadczenia czas: „było mnóstwo chorych, odwiedzałam ich przed pierwszym piątkiem miesiąca, robiłam zakupy, zastrzyki, załatwiałam dom opieki, rozdzielałam dary, które wtedy przychodziły w dużych ilościach. Organizowałam dla dzieci turnusy dwutygodniowe i turnus dla chorych w Zielenicach za Krakowem, chodziłam na pielgrzymki z niepełnosprawnymi na wózkach. Nie miałam problemów z obsługą chorych, potrzebujących – młodzież sama zgłaszała się do pomocy.” Kolejnym wyzwaniem było założenie i prowadzenie na szeroką skalę jadłodajni dla bezdomnych i ubogich Kalisza, świetlicy dla dzieci, a także służba niepełnosprawnym. Siostra Maura z wdzięcznością wspominała pomoc kleryków, oazy, studentów, którzy udzielali się w świetlicy, a także parafian, darczyńców i władz miasta. Skromnie przyznawała: „Sama bym nic nie zrobiła. Wszystkim kieruje Pan Bóg. Opatrzność Boża czuwa nad nami i jeszcze nigdy nas nie zawiodła”. Powierzała się opiece św. Józefa, który odbiera cześć w kaliskim sanktuarium. Szczególnie w trudnościach doświadczała Jego niezawodnej pomocy. Dla swoich podopiecznych Siostra organizowała rekolekcje adwentowe i wielkopostne, wieczerzę wigilijną, święconkę, przygotowywała paczki dla dzieci. Dla nich urządziła kaplicę, by mogli spotykać się z Bogiem. Była nazywana „Matką Maurą z Kalisza”. Z wrażliwością słuchała historii życia ludzi, którzy przychodzili do niej po wsparcie duchowe i materialne. Bolała nad losem dzieci, którym brakowało uwagi najbliższych i ciepła rodzinnego – próbowała temu zaradzić.

Doświadczywszy ciężkiej choroby, wdzięczna za darowane jej życie, czuła się pociągnięta przez Boga do pomocy innym ze wszystkich sił, z całego serca. Biskup Kaliski Stanisław Napierała wystąpił do Ojca Świętego Jana Pawła II z wnioskiem o uhonorowanie s. Maury krzyżem zasługi Pro Ecclesia et Pontifice. W liście gratulacyjnym ks. Biskup napisał:„Siły fizyczne, jakimi Siostra dysponuje są wątłe, i niewiele przy ich pomocy można by dokonać. Niosą Siostrę jednak siły ducha, które czerpią moc z wiary i charyzmatu miłości człowieka biednego”. Wręczenie papieskiego odznaczenia miało miejsce w katedrze kaliskiej 11 października 2002 r. Za ofiarną służbę bliźnim otrzymała także inne wyróżnienia: w 1994 r. nagrodę Miasta Kalisza, tytuł „Kaliszanina Roku 2002”, w 2010 r. nagrodę „Ubi Caritas” kategorii Świadectwo Caritas – za wspaniały przykład miłości bliźniego.

Po bogatej działalności w Kaliszu, w związku z pogarszającym się stanem zdrowia, s. Maura w 2002 r. zamieszkała w domu generalnym. W latach 2004–2009 pełniła obowiązku przełożonej domu zakonnego w Ciechocinku przy ul. Osiedlowej, skąd powróciła do wspólnoty przy ul. Orlej we Włocławku. Była żywo zainteresowana sprawami Zgromadzenia i poszczególnych sióstr, modliła się o powołania. Gdy siły pozwalały uczestniczyła w życiu modlitewnym wspólnoty: w Eucharystii i Liturgii Godzin. Choroba czyniła postępy, siostra korzystała z leczenia szpitalnego i sanatoryjnego. Na co dzień opiekowały się nią siostry z infirmerii. W maju 2014 r. przekazała do swojej rodzinnej parafii w Kłodawie różaniec – wotum wdzięczności za dar życia i powołania. Często mówiła o bliskiej już śmierci i że jest na nią gotowa. W niedzielę 9 listopada 2014 r. została odwieziona do szpitala. Tam przyjęła Komunię św. i sakrament chorych, była odwiedzana przez siostry, we wtorek wieczorem przez s. przeł. Esterę Wójcik i s. mistrzynię Sylwię Wawrzyniak. Już słaba, ożywiła się na głos odwiedzających ją współsióstr. Siostra Maura Otto cicho odeszła do Pana w środę 12 listopada 2014 r. o godz. 7.55.

Uroczystości pogrzebowe odbyły się w sobotę 15 listopada 2014 r. Mszę świętą pogrzebową o godz. 10.30 w kaplicy domu generalnego we Włocławku celebrowało 21 kapłanów, homilię wygłosił ks. prałat Marek Kasik. Przybyły siostry z placówek Zgromadzenia, rodzina Zmarłej, delegacja z Kalisza z ramienia Prezydenta Miasta i poczet sztandarowy Straży Miejskiej, przyjaciele i wszyscy, którym wdzięczność wobec Siostry i potrzeba serca wymagały, by być na pogrzebie. W czasie Liturgii był odczytany list ks. bp. Stanisława Napierały, przemówienie wygłosił również diecezjalny duszpasterz niepełnosprawnych. Ciało śp. siostry Maury zostało złożone na cmentarzu komunalnym przy Al. Chopina.

m. Jolanta Gołębiowska

{gallery slider=boxplus.transition animation=6000}pogrzeb-s-maury-barbary-otto-15-lis-2014{/gallery}

(kliknij na zdjęcie aby powiększyć)