16 lutego 2013
Siostra Leonarda – Regina Witkowska urodziła się we wspomnienie Matki Bożej Ostrobramskiej 16 listopada 1934 r. w Dziankowie, w pow. włocławskim, z rodziców Ignacego i Heleny z Kucharskich. Zmarła 13 lutego 2013 r. w Szpitalu Wojewódzkim we Włocławku, w 79. roku życia i 62. powołania zakonnego.
Do społeczności Chrystusowego Kościoła została włączona przez chrzest święty, którego udzielił jej ks. proboszcz Ignacy Bronszewski 9 grudnia 1934 r. w parafii pw. Przemienienia Pańskiego w Białotarsku. Regina wzrastała w rodzinie rolniczej, była wychowywana w duchu religijnym. Miała młodsze siostry: Krystynę i Marię oraz brata, który zmarł po urodzeniu. Czas wojny przeszkodził w nauce szkolnej, dlatego Regina uczyła się w domu, a po wojnie rozpoczęła II klasę szkoły podstawowej. Do I Komunii św. przystąpiła 29 czerwca 1945 r. – do tego ważnego wydarzenia przygotowywał ją tata. Dwa lata później – 12 października 1947 r., w rodzinnej parafii otrzymała sakrament bierzmowania z rąk ks. bp. Franciszka Korszyńskiego, przyjmując imię Maria. W czerwcu 1949 r. ukończyła siedmioklasową szkołę podstawową w Kanibrodzie. W tym czasie zapragnęła oddać się Bogu w życiu zakonnym. Zamiar ten zrealizowała 16 września 1951 roku, wstępując do poleconego przez ks. proboszcza Bronszewskiego Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi we Włocławku. Została przyjęta do postulatu przez m. Stanisławę Ambroziak i s. wychowawczynię Gabrielę Popiołek.
Siostra Leonarda rozpoczęła nowicjat 2 lipca 1952 r. Formację zakonną odbyła pod kierunkiem mistrzyń: m. Marii Tucholskiej, s. Bernadety Sobierajskiej i s. Leonii Łaguny. Pierwsze śluby złożyła 5 lipca 1953 r., wieczyste – 2 lipca 1958, m.in. z siostrami: m. Teofaną Lange, s. Hiacyntą Kopeć, s. Marceliną Krupińską i s. Ireną Pietrzkowicz. Siostry obchodziły 25-lecie ślubów wieczystych w Jubileuszowym Roku Odkupienia 1983, zaś 50-lecie ślubów zakonnych – 8 grudnia 2003 r. we Włocławku.
W prośbach kierowanych do Zarządu Siostra wyrażała pragnienie, by pracować na chwałę Bożą i być pożyteczną członkinią Zgromadzenia. Po ukończeniu nowicjatu pracowała w domu przy ul. Seminaryjskiej 7 we Włocławku (1954-1956), następnie w Ciechocinku przy ul. Kościuszki 16a – w Domu Księży Emerytów (1956-1958).
Najdłużej jednak pełniła posługę zakrystianki, najpierw w katedrze włocławskiej (1958-1971), krótko w Buczku (1971), a potem w kościele św. Mikołaja w Kaliszu (1972-1996), który w 1992 r. stał się katedrą kaliską.
Siostra Leonarda dała się poznać jako gorliwa, kochająca Kościół i sprawy Boże. Ceniła pracę w zakrystii, oddawała się jej całym sercem, ze znajomością posoborowych przepisów liturgicznych. Aby poszerzyć swoje kompetencje, uczestniczyła w Kursie Liturgicznym dla Sióstr Zakrystianek zorganizowanym w Nieszawie przez Wydział Duszpasterski Kurii Diecezjalnej Włocławskiej. Opiekowała się ministrantami, przez rok katechizowała w Majkowie k. Kalisza. Dokształcała się na kursach katechetycznych w latach 1970-1971.
Po wieloletniej, ofiarnej posłudze zakrystianki (37 lat) Siostra Leonarda została skierowana do domu generalnego i podjęła obowiązki furtianki (1996-2010). Pracy tej sprzyjała łatwość nawiązywania kontaktu, życzliwość, uczynność, gotowość niesienia pomocy. Przy furcie lubiła robić dekoracje, ozdabiała kwiatami figury Matki Bożej. Razem z s. Emanuelą Kowalewską przez ponad 10 lat tworzyły dobrany, wspierający się zespół. Z okazji imienin przygotowywały sobie nawzajem na furcie różne miłe niespodzianki. Była radosna, uczynna, miała poczucie humoru, obdarzała uśmiechem. Z wdzięcznością przyjmowała pomoc i gesty życzliwości. Była wrażliwa na sacrum, z kulturą odnosiła się do ludzi.
W związku z nasilającymi się dolegliwościami, Siostra Leonarda została wycofana z posługi furtianki. Pielęgnowała kwiaty, dłużej modliła się w kaplicy, uczestniczyła we wspólnych ćwiczeniach duchowych i posiłkach, korzystała z sakramentów świętych. Wieczorem, czytając komentarze, przygotowywała się do porannego rozmyślania. Pragnęła pogłębiać swoje życie duchowe na wzór Ojca Założyciela. Miała szczególne nabożeństwo do św. Józefa Kaliskiego i doświadczała jego opieki.
W początkach lutego br. stan zdrowia Siostry znacznie się pogorszył. W sobotę wieczorem 9 lutego br. z rąk ks. kapelana Janusza Boruckiego przyjęła sakrament chorych i została odwieziona do szpitala, gdzie odwiedzały ją Współsiostry. Siostra Leonarda Witkowska zmarła w środę popielcową 13 lutego 2013 r. o godz. 0055. Przez ostatnie godziny towarzyszyła jej modlitwą s. Berchmansa Janczak.
Uroczystości pogrzebowe odbędą się w sobotę 16 lutego 2013 r. Msza święta o godz. 1145 w kaplicy domu generalnego we Włocławku. Ciało śp. Siostry Leonardy Witkowskiej spocznie na cmentarzu komunalnym przy ul. Chopina w kwaterze sióstr z Orlej.
m. Jolanta Gołębiowska
przełożona generalna
- zdjęcia z pogrzebu:
{gallery slider=boxplus.transition animation=6000}pogrzeb-s-leonardy-16-lu-2013{/gallery}
(kliknij na zdjęcie aby powiększyć)
