13 listopada 2018
Siostra Edwarda – Barbara Majchrzak urodziła się 6 marca 1933 r. w Osinach w powiecie gostynińskim, z rodziców Stanisława i Stanisławy z domu Morawska. Sakrament chrztu przyjęła 17 kwietnia 1933 r. w parafii pw. św. Anny w Sokołowie. Zmarła 9 listopada 2018 r. w Szpitalu Wojewódzkim we Włocławku, w 85. roku życia i 70. powołania zakonnego.
Barbara miała starsze rodzeństwo: Genowefę i Ireneusza oraz młodsze: Kazimierza, Henryka i Marię. Wybuch wojny przeszkodził jej w podjęciu edukacji. Rodzina została wysiedlona ze swego gospodarstwa i musiała przenieść się do sąsiedniej wioski Dendyja. Po zakończeniu wojny powróciła do swego domostwa. W 1947 r. Barbara ukończyła cztery klasy szkoły powszechnej w Sokołowie i wyjechała do Bydgoszczy do cioci. W dniu 16 września 1947 r. w kościele pw. św. Marcina i Mikołaja w Bydgoszczy z rąk ks. bp. Zygmunta Choromańskiego otrzymała sakrament bierzmowania. W nowym miejscu zamieszkania zaangażowała się w życie religijne parafii: należała do żywego różańca, do III zakonu franciszkańskiego, praktykowała pierwsze piątki, często modliła się w kościele ojców jezuitów. Od cioci otrzymała żywot św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Postać Świętej stała się jej bardzo bliska. Nie opuszczała ją myśl o podjęciu życia zakonnego i po roku zaczęła poszukiwać zgromadzenia, w którym mogłaby zrealizować swoje powołanie. Ze względu na młody wiek nigdzie jej nie przyjęto. Do Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi trafiła dzięki jezuicie, o. Stanisławowi Szymańskiemu, który był zaprzyjaźniony z s. Alojzą Kapuścińską. Wydał on o Barbarze świadectwo, że jest pobożna, solidna i udziela się w stowarzyszeniach kościelnych.
Do Zgromadzenia we Włocławku wstąpiła 1 sierpnia 1948 r. W postulacie pracowała w internacie pod kierunkiem s. kierowniczki Stanisławy Warych i s. Jolanty Zdrojewskiej, przy ul. Seminaryjskiej pomagała s. Alojzie i s. Amacie Wojdyło. Siostra Edwarda rozpoczęła nowicjat 5 lipca 1949 r. pod kierunkiem mistrzyni s. Czesławy Krasińskiej. Pierwszą profesję złożyła 5 lipca 1950 r. we Włocławku w obecności ks. prymasa Stefana Wyszyńskiego, wieczystą 2 lipca 1955 r. Dnia 8 grudnia 2000 r. we Włocławku obchodziła złoty jubileusz ślubów, a 3 maja 2010 r. 60-lecie profesji zakonnej.
Po ukończeniu nowicjatu s. Edwarda pracowała w internacie na Orlej do 1952 r., kiedy został on zlikwidowany przez władze komunistyczne. Mieszkało w nim ok. 100 dziewcząt. Pomagała też przy obsłudze wczasowiczów w Michelinie przy ul. Zachodniej. W latach 1952-1956 uczyła się w Liceum Ogólnokształcącym dla Pracujących we Włocławku, w tym przez dwa lata z s. Bonawenturą Wypych. Chodziły do szkoły po świecku – ze względu na prześladowania przez UB. Świadectwo dojrzałości uzyskała w 1956 r. W pracy duchowej korzystała ze wskazówek bp. Franciszka Korszyńskiego – Opiekuna Zgromadzenia.
We wrześniu 1956 roku podjęła katechizację w par. pw. św. Franciszka w Gdańsku, przy kościele (ok. 800 dzieci pod opieką), krótko uczyła religii w Szkole Podstawowej nr 43 (1957-1958), potem w przedszkolu prowadzonym przez siostry przy ul. Kościelnej. Jednocześnie pomagała w zakrystii, m.in. ubierała kwiatami ołtarze.
Dla doskonalenia się w pracy katechetycznej ukończyła w lipcu 1957 r. kurs katechetyczny we Włocławku, natomiast w lutym 1960 r. ośmiomiesięczny kurs katechetyczny w Gdańsku. Od stycznia 1967 r. uczyła religii w Łowiczu w par. pw. Ducha Świętego, w roku 1968 – w Kaliszu w par. pw. św. Mikołaja w salce przy ul. 3 Maja, następnie w Osinach (1977-1978) w trudnych warunkach w salce przy kościele. W 1978 r. Siostra Edwarda został skierowana do domu generalnego we Włocławku i rozpoczęła pracę w Archiwum Diecezjalnym, pod kierunkiem ks. prof. Stanisława Librowskiego, a następnie ks. dr. Witolda Kujawskiego. Praca wymagała dużego wysiłku fizycznego, porządkowania i mozolnego przygotowywania archiwaliów do użytku. Równocześnie w latach 1979-1990 katechizowała klasy 0-V w parafii pw. św. Bartłomieja w Smólniku koło Włocławka, gdzie proboszczem był ks. Kujawski. Przygotowywała tam dzieci do I Komunii świętej. Pracę w archiwum siostra zakończyła w 2001 r. W razie potrzeby pomagała siostrom w rezydencji bp. Henryka Muszyńskiego i u bp. Czesława Lewandowskiego.
Siostra cieszyła się szacunkiem kapłanów, którzy wyszli „spod jej ręki” jako uczniowie i z którymi współpracowała. Zachowały się listy od bp. Czesława, od wychowanka ks. Radosława Nowackiego, a także dyplom uznania Biskupa Włocławskiego Henryka Muszyńskiego za zasługi dla diecezji z 1992 r. oraz podziękowanie za ofiarną, trwającą 23 lata pracę w archiwum wystosowane przez bp. Bronisława Dembowskiego. Siostra Edwarda utrzymywała kontakt z rodziną, ostatnio w maju bieżącego roku przyjęła krewnych z Bydgoszczy.
Siostra Edwarda dużo czasu spędzała na modlitwie różańcowej w kaplicy. Pamiętała o Ojczyźnie, modliła się za dusze czyśćcowe, miała nabożeństwo do Ran i Krwi Pana Jezusa, do Miłosierdzia Bożego. W domu zajmowała się kwiatami, przygotowywała z owoców i ziół nalewki. Swoje produkty chętnie darowała innym.
Sama nie należała do osób o dobrym zdrowiu. W 2015 r. zachorowała i od tej pory prawie nie opuszczała pokoju. Cieszyła się odwiedzinami sióstr, które wspólnie z nią się modliły. Po roku została przeprowadzona do infirmerii pod opiekę sióstr. Przyjmowała Komunię świętą z rąk ks. kapelana Janusza Boruckiego. Przychodzących witała uśmiechem, dziękowała za odwiedziny. Umiała pożartować, powiedzieć coś miłego i wesołego.
W listopadzie zaczęła narzekać na narastające bóle, nie zgodziła się jednak na wyjazd do szpitala. 5 listopada przyjęła sakrament chorych. W czwartek 8 listopada została przewieziona do szpitala. Zmarła następnego dnia – 9 listopada 2018 r. o godz. 845 we włocławskim szpitalu.
Uroczystości żałobne odbyły się we wtorek 13 listopada 2018 r.: Msza św. o godz. 1100 w kaplicy domu generalnego, a następnie pogrzeb w kwaterze sióstr na cmentarzu przy ul. Chopina.
ZOBACZ ZDJĘCIA Z POGRZEBU
(Kliknij na zdjęcie, aby powiększyć)
