30 października 2019
Siostra Bertilla – Władysława Marianna Dąbrowska urodziła się 27 czerwca 1946 r. w Osieku koło Łowicza, z rodziców Władysława i Marianny z domu Siekiera. Sakrament chrztu przyjęła 7 lipca 1946 r. w parafii pw. św. Wawrzyńca w Kocierzewie. W dniu 15 czerwca 1958 r. otrzymała sakrament bierzmowania z rąk ks. bp. Zygmunta Choromańskiego w rodzinnej parafii. Zmarła w niedzielę 27 października 2019 r. we Włocławku, w 73. roku życia i 58. powołania zakonnego.
Rodzice Marii posiadali gospodarstwo rolne. Wychowywali dzieci (Ireneusza, Jana, Janinę, Franciszka, Zofię, Marię i Romana) w duchu wiary i tradycji. W rodzinie były powołania kapłańskie: ks. Stanisław Siekiera i ks. Kazimierz Dąbrowski (diec. łódzka). W intencji odkrycia swojego powołania Maria wybrała się na pieszą pielgrzymkę z Łowicza do Domaniewic, gdzie znajduje się słynący łaskami Obraz Matki Bożej Pocieszycielki Strapionych.
Po ukończeniu w 1960 r. szkoły podstawowej w Osieku zapragnęła wstąpić do zakonu, do sióstr bernardynek. Potem przez prawie rok obserwowała życie sióstr Wspólnej Pracy przy ul. Browarnej w Łowiczu, gdzie uczyła się szyć. Siostry stały się dla niej przykładem modlitwy i pracy. Tam dojrzewało jej powołanie.
Do Włocławka przybyła 20 września 1961 r. i została przyjęta do Zgromadzenia przez m. Czesławę Krasińską, pragnąc „oddać się całkowicie na służbę Bożą i wiernie służyć do końca życia”. Wychowawczynią postulantek była s. Anna Mielcarek. Nowicjat rozpoczęła w święto Ofiarowania NMP 21 listopada 1962 roku pod kierunkiem mistrzyni s. Emilii Łyszczak. W dniu obłóczyn otrzymała imię zakonne: Bertilla. Był to czas sesji soborowych, które nowicjuszki wspierały dobrymi uczynkami. Po dwóch latach, 21 listopada 1964 r., złożyła pierwsze śluby. W drugim roku nowicjatu (1963) została skierowana do domu generalnego do pomocy s. Stanisławie Warych u księży marianów (mieszkających w tym czasie gościnnie w naszym domu i studiujących we włocławskim seminarium). Następnie pracowała w hafciarni i jako zakrystianka. Należała do zakonnego zespołu muzycznego, w którym grała na mandoli.
Wieczystą profesję złożyła 1 lipca 1969 r. W latach 1971-1975 uczęszczała do Liceum Ziemi Kujawskiej dla Pracujących, po świecku, następnie w 1977 ukończyła dwuletnie Medyczne Studium Zawodowe, uzyskując uprawnienia pielęgniarki dyplomowanej. Przez dwa kolejne lata służyła chorym siostrom w infirmerii na Orlej. Uczestniczyła także w diecezjalnym kursie katechetycznym.
W 1980 roku wyjechała z Włocławka do Burzenina do Domu Pomocy Społecznej (ok. 100 mieszkańców) w Witowie (1980-1998). Pracowała tam początkowo z s. Damianą Karpińską w trudnych warunkach, w zatłoczonych salach. W latach 1985-1992 oraz 1994-1998 była przełożoną wspólnoty w Burzeninie. Służyła pomocą również chorym na terenie parafii i pomagała w kościele.
W 1999 r. została skierowana do Polskiej Misji Katolickiej w Hamburgu. W latach 1999-2008 pełniała funkcję przełożonej tamtejszej wspólnoty. We współpracy z kapłanami oraz charytatywną grupą parafialną organizowała pomoc dla Polaków w postaci lekarstw i paczek wysyłanych do kraju. Jako pielęgniarka i nadzwyczajny szafarz Eucharystii służyła chorym, odwiedzała osoby starsze w ich domach, w szpitalach, udzielała Komunii świętej. Była aktywnym członkiem Towarzystwa Przyjaciół Fundacji Jana Pawła II. We współpracy ze świeckimi siostry rozprowadzały dewocjonalia, prasę, książki religijne, przygotowywały palmy i baranki do święconki. Dawała przykład modlitwy i ofiarnej pracy. Z grupami parafialnymi brała udział w pielgrzymkach do Rzymu, Ziemi Świętej i sanktuariów maryjnych w Fatimie i Lourdes.
W październiku 2008 r. s. Bertilla rozpoczęła nową misję: posługę wobec chorych i starszych sióstr w domu nowicjackim w Michelinie oraz świeckich rezydentek. W 2013 r. przebyła poważną operację, po niej nastąpił proces chemioterapii.
W dniu 3 maja 2014 r. w domu generalnym we Włocławku obchodziła ze współsiostrami złoty jubileusz ślubów zakonnych. Na obrazku wydanym z tej okazji zacytowała słowa swojej patronki, św. Bertilli, do której codziennie się modliła: „Bogu chwała, bliźniemu radość, a sobie cały trud”. Motto odzwierciedla jej duchowy profil.
Mimo własnej choroby s. Bertilla opiekowała się ofiarnie innymi, nie odmawiała pomocy, chętnie służyła również jako kierowca. Zwykle dla siebie nie miała już czasu. W listopadzie 2018 r. przebywała w szpitalu, następnie poddana była radioterapii. W całym Zgromadzeniu została odprawiona nowenna za przyczyną Ojca Założyciela o zdrowie dla Siostry, wspólnota na Parkowej nieustannie modliła się w tej intencji. Od stycznia 2019 r. korzystała już z codziennej pomocy sióstr. Z trudem udawała się do kaplicy na Eucharystię, z czasem przyjmowała Komunię św. w swoim pokoju z rąk ks. kapelana Antoniego Ponińskiego. Mimo zabiegów leczniczych stan zdrowia Siostry się pogarszał. Ostatnie trzy miesiące wymagała stałej opieki współsióstr: służyły jej szczególnie s. przeł. Helena Jurek i s. Gwidona Goliń, a także lekarze i pielęgniarki z hospicjum i pobliskiej przychodni. Siostra nie narzekała na cierpienie, tęskniła za spotkaniem z Panem Jezusem. W chorobie odwiedzało ją rodzeństwo i siostry. We wtorek 22 października przyjęła brata i siostrę oraz m. Jolantę Gołębiowską.
Siostra Bertilla Dąbrowska zmarła w domu zakonnym przy ul. Parkowej 46 we Włocławku w niedzielę 27 października 2019 r. w czasie, gdy wspólnota uczestniczyła w kaplicy w nabożeństwie różańcowym.
Uroczystości żałobne rozpoczęły się w środę 30 października 2019 r. o godz. 1400 w kościele parafialnym pw. Ducha Świętego we Włocławku. Ciało s. Bertilli spoczęło w kwaterze sióstr na cmentarzu w Michelinie.
ZOBACZ ZDJĘCIA Z POGRZEBU
(Kliknij na zdjecie, aby powiekszyc)
