27 września 2013
Siostra Amata - Maria Witolda Wojdyła urodziła się 1 stycznia 1926 r. w miejscowości Wólne w powiecie nieszawskim, z rodziców Władysława i Małgorzaty z domu Strzeleckiej. Sakra-ment chrztu przyjęła 6 stycznia 1926 r. w kościele parafialnym pw. św. Jadwigi w Nieszawie. Zmarła 25 września 2013 r. w domu zakonnym we Włocławku przy ul. Leśnej 2, w 87. roku życia i 68. powołania zakonnego.
Maria otrzymała religijne i patriotyczne wychowanie. Tata pracował w fabryce maszyn, mama zajmowała się domem i wychowaniem dzieci: Heleny, Wacława, Jadwigi, Bronisława, Kazimiery, Wandy, Henryki i Marii. W 1939 r. ukończyła sześć klas szkoły powszechnej w Zbrachlinie.
Już od dziecka Maria posiadała dużą wrażliwość religijną. W swoich wspomnieniach opisuje klimat rodzinny i kształtowanie powołania zakonnego: "Będąc w piątej klasie szkoły podstawowej (1938 r.), często w czasie przerwy biegłam do pobliskiego kościoła i przepraszałam Pana Jezusa ukrytego w Najświętszym Sakramencie za to, że jest tu sam. Chciałam Pana Jezusa pocieszyć. W roku 1939, kiedy wybuchła wojna, do obozu koncentracyjnego zabrano trzy moje siostry i siostrzenicę. Odtąd wieczorami odmawialiśmy różaniec z całą rodziną, prosząc o powrót sióstr i o wolność dla Ojczyzny. Przewodniczyła moja Matka. Jedna z moich sióstr ukrywała się w Warszawie i (…) przysłała mi książeczkę, w której była modlitwa o powołanie zakonne. Postanowiłam tę modlitwę odmawiać, bez przekonania, że i ja zostanę siostrą zakonną. Mając 16 lat powiedziałam mojej Mamusi: moje siostry pracowały dla Ojczyzny, ja będę pracować dla Boga".
W czasie wojny Maria angażowała się w pomoc innym, pragnąc "zrobić coś dobrego dla Pana Jezusa", umożliwiała chorym z rodzinnej miejscowości skorzystanie z opieki duszpasterskiej dojeżdżającego z Włocławka do Bobrownik o. Józefa Boratyna - kamilianina. Z Siostrami Wspólnej Pracy spotkała się we Włocławku przy ul. Cichej 3 - u swojej siostry Heleny, u której w latach 1942-1945 mieszkały. Szczególny wpływ na nią wywarła s. Alojza Kapuścińska. Po skończonej wojnie w 1945 r. Maria rozpoczęła naukę w gimnazjum w Nieszawie, szkołę jednak przerwała i 4 maja 1945 r. wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi we Włocławku. Została przyjęta przez ówczesną przełożoną generalną m. Marię Tucholską. W postulacie pomagała przy ul. Seminaryjskiej 7 w internacie, którego dyrektorem był ks. Władysław Szafrański.
Siostra Amata rozpoczęła nowicjat pod kierunkiem s. Czesławy Krasińskiej 2 lipca 1946 r. Pierwsze śluby złożyła 2 lipca 1947 r. m.in. z siostrami: s. Urbaną Łukaszewską, s. Jolantą Zdrojewską, s. Paschalisą Wyrwas, s. Emilią Łyszczak i s. Alodią Kacą. Wieczystą profesję złożyła 2 lipca 1952 r. w obecności ks. bp. Franciszka Korszyńskiego. Siostry obchodziły jubileusz 50-lecia ślubów zakonnych w 1997 r. z udziałem ks. bp. Romana Andrzejewskiego, a 60-lecia - w lipcu 2007 roku pod przewodnictwem ks. bp. Jana Kopca.
Pracując w Domu Księży Emerytów "Pod Orłem" w Ciechocinku (1953-1955), siostra Amata kontynuowała naukę w Liceum Ogólnokształcącym dla Pracujących w Toruniu, uzyskała też świadectwo dojrzałości. W celu lepszego przygotowania do pracy uczestniczyła w kursach pedagogicznych i katechetycznych, m.in. 13 sierpnia 1956 r. ukończyła kurs duszpasterstwa głuchoniemych pierwszego stopnia w Ka-towicach. Miała również przygotowanie do pracy z dziećmi niepełnosprawnymi intelektualnie. Doskonale radziła sobie z młodzieżą trudną wychowawczo. Posługę katechetyczną rozpoczęła już w czasie pobytu przy ul. Seminaryjskiej we Włocławku (1947-1953, 1955-1958). Mieszkając w domu generalnym przy ul. Orlej 9 we Włocławku, uczyła religii w par. katedralnej (1958-1971). Równocześnie jako siostra parafialna pomagała chorym, biednym, samotnym naszego miasta. Często spieszyła z pomocą s. Leonardzie Witkowskiej - zakrystiance katedralnej. W następnych latach katechizowała w Tomaszowie Mazowieckim (1971-1979), pełniąc także funkcję przełożonej domu zakonnego; w Burzeninie (1980-1981) i we Włocławku przy ul. Leśnej 2 - w par. Najświętszego Serca Pana Jezusa (1981-1996). Łącznie przepracowała z dziećmi przedszkolnymi i szkolnymi 46 lat, większość tego czasu uczyła w salkach przy kościołach. Prowadziła też nauczanie indywidualne niesłyszących, dzieci z deficytami w rozwoju intelektualnym. Przygotowywała do sakramentów świętych dorosłych i dzieci rodziców należących do partii.
Siostra Amata była znaną i cenioną katechetką. Wielu kleryków odbywało u Siostry praktyki katechetyczne. Prowadziła również ćwiczenia z katechetyki na kursach organizowanych przez Kurię Diecezjalną we Włocławku. W podziękowaniu ks. bp. Romana Andrzejewskiego z 23 lipca 1992 r. czytamy: "Wykazała Siostra ogromne doświadczenie katechetyczne i głębokie zatroskanie o właściwy poziom szkolnej katechezy oraz osobowości katechety. Zaskarbiła sobie Siostra uznanie i wdzięczność uczestników kursu w liczbie 365 osób". W związku z przejściem Siostry na emeryturę w lipcu 1996 r. ks. Marian Włosiński - dyrektor Wydziału Katechetycznego Kurii Włocławskiej, skierował do Siostry pismo, dziękując za wieloletnią pracę, za postawę pełną miłości Boga i człowieka. Postawa Siostry jako nauczyciela wiary była wysoko oceniana przez kapłanów, siostry zakonne i osoby świeckie. W 1985 r. siostra Amata uczestniczyła w pielgrzymce katechetów do Rzymu i w spotkaniu z Ojcem świętym Janem Pawłem II.
Po okresie aktywnej posługi siostra Amata została skierowana do nowo utworzonego domu naszego Zgromadzenia w Ciechocinku, ul. Osiedlowa 2 (1996-2007), a następnie powróciła na placówkę do Włocławka przy ul. Leśnej 2, gdzie przebywała do końca życia.
Siostra Amata miała silne więzi rodzinne, utrzymywała kontakt z siostrami, przyjaciółmi, byłymi uczniami, którzy często ją odwiedzali. Troszczyła się o innych, interesowała się ich sprawami i otaczała modlitwą. Była bardzo lubiana, szczególnie przez dzieci i młodzież, także z Domu Dziecka im. Ks. bp. W. Owczarka we Włocławku, przy ul. Leśnej, z którymi na co dzień się spotykała i rozmawiała. Wiele osób z Włocławka mile wspomina swoją katechetkę o pogodnym usposobieniu, która chętnie służyła radą i pomocą, a w razie potrzeby - upominała i korygowała błędy.
We wspólnocie na Leśnej uczestniczyła w codziennej Eucharystii w domowej kaplicy i Liturgii Godzin. Odmawiała wszystkie części różańca w intencji Ojczyzny, Zgromadzenia, spotkanych osób. Codziennie modliła się o uniknięcie ognia czyśćcowego. Swoje prośby powierzała wstawiennictwu bł. Jana Pawła II. Zatroskana była szczególnie o powołania i młodzież zakonną.
W święto 3 maja 2013 r. siostra przebyła udar mózgu, skutkiem czego była częściowo sparaliżowana. Na początku trudno jej było pogodzić się z niedomaganiem i własną bezradnością. W chorobie przyjmowała Komunię św., cieszyła się z obecności, modlitwy i pomocy sióstr oraz odwiedzin rodziny. Doświadczała troskliwej opieki sióstr.
W środę 25 września 2013 r. o 1500 siostra Amata łączyła się w modlitwie koroną do Bożego Miłosierdzia z s. Danutą Boczek i s. Bernadettą. Zmarła w ich obecności około godz. 1600.
W piątek 27 września 2013 r. o godz. 1130 w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa we Włocławku była sprawowana Msza święta pogrzebowa, po czym ciało zmarłej siostry Amaty Wojdyły zostało pochowane na cmentarzu komunalnym przy Al. Chopina.
Polecajmy Bogu zmarłą siostrę Amatę: Dobry Jezu, a nasz Panie, daj jej wieczne spoczywanie.
m. Jolanta Gołębiowska
przełożona generalna
- galeria zdjęć z pogrzebu:
{gallery slider=boxplus.transition animation=6000}pogrzeb-siostry-amaty-wojdyly-27-wrze-2013{/gallery}
(kliknij na zdjęcie aby powiększyć)
