- ul. Opiesińska 23
98-220 Zduńska Wola - tel. 438 235 562
W 1937 r. Zgromadzenie otrzymało od Elżbiety Hille posiadłość w Stęszycach k. Zduńskiej Woli z przeznaczeniem na sierociniec. Wspólnota licząca siedem sióstr przyjęła dwanaście sierot. Po wybuchu wojny siostry były zmuszone rozesłać dzieci do ich dalszych rodzin, a przyjąć dwunastu niemieckich starców. Z czasem, w domu zakonnym umieszczono dzieci niemieckie, a siostry przesiedlono do baraków. Wychowaniem dzieci zajęła się Niemka. Dnia 6 sierpnia 1942 r. wywieziono siostry do domu urszulanek w Sieradzu, gdzie zostały zatrudnione w szpitalu. Wkrótce do kuchni w sierocińcu niemieckim powróciły dwie siostry, a po wyzwoleniu – pozostałe siostry z Sieradza. Otwarto dom dziecka dla dziewczynek i przedszkole, które w 1952 r. zostały upaństwowione. Siostry prowadziły też kursy krawieckie dla dziewcząt. Dnia 20 marca 1950 r. nieruchomość przejęto na Skarb Państwa, a przekazano w zarząd i użytkowanie Zgromadzenia (zwrócona dopiero w 1990 r.). Siostry prowadziły gospodarstwo rolne, z biegiem lat rozwinęły ogrodnictwo (warzywa i kwiaty). W 1982 r. władze miejskie zamknęły przedszkole. Zniszczony budynek rozebrano, wybudowano pomieszczenia mieszkalne i gospodarcze. Od lat sześćdziesiątych XX w. siostry były zaangażowane w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny: w kancelarii, zakrystii i katechezie – przy parafii i w szkole. Prowadziły grupy parafialne: Rycerstwo Niepokalanej, oazy dla młodzieży i asystę, kierowały akcją charytatywną i misyjną, angażując do współpracy grupę świeckich. Do dziś siostry przygotowują dzieci i młodzież do przyjęcia sakramentów inicjacji chrześcijańskiej, organizują życie religijne, uczestniczą w uroczystościach ku czci św. Maksymiliana, chętnie udają się z pielgrzymką na Jasną Górę. W półpublicznej kaplicy (poświęconej w 1939 r.) znajduje się obraz Matki Bożej Bolesnej. Na Eucharystię przychodzą najbliżsi sąsiedzi. Msze święte i nabożeństwa sprawuje kapelan mieszkający w domu sióstr. W Zduńskiej Woli w latach 1966-1977 istniał ponadto samodzielny dom zakonny przy ul. Łaskiej. Siostry były wówczas zatrudnione w Państwowym Domu dla Starców.