Dnia 19 kwietnia 1935 r. Zgromadzenie zakupiło przy ul. Tomickiego działkę z parceli parafialnej. Proboszczem był wówczas Ks. Mazurkiewicz. Budowę domu, nad którą czuwał O. Założyciel Wojciech Owczarek oraz M. Jadwiga Walter, zakończono w 1937 r. (kaplicę poświęcił w 1938 r. Ks. Bp Karol Radoński). Placówka miała służyć m.in. siostrom podejmującym naukę w Instytucie Katolickim i liceach zawodowych.

W 1937 r., gdy przełożoną była s. Stanisława Warych, w domu otwarto przedszkole i salę zajęć dla młodzieży żeńskiej (ucząc kroju i szycia oraz robót ręcznych). Część pomieszczeń udostępniono starszym paniom – rezydentkom. W czasie okupacji dom zajęło niemieckie wojsko i policja. Siostry usunięto z domu, na ich miejsce sprowadzając do obsługi Niemców inne siostry z obozu w Bojanowie.

Po wojnie Zgromadzenie odzyskało dom i wznowiło swoją działalność przedszkole. W dniu 28 czerwca 1962 r. władze PRL bezprawnie przejęły lokal, w którym znajdowało się przedszkole, a siostry zostały odsunięte od wychowania dzieci. Dopiero 1 września 1989 r., po przemianach ustrojowych, przedszkole zwrócono Zgromadzeniu. Wówczas to osiem sióstr podjęło w przedszkolu pracę (jako personel pedagogiczny i administracyjny). W 1992 r. decyzją Kuratora Oświaty w Poznaniu instytucja otrzymała prawa publiczne. Przedszkole Nr 26 jest placówką katolicką, dostępną dla wszystkich dzieci, niezależnie od wyznania rodziców. W roku szkolnym, współpracując z rodzicami, organizujemy dla nich dni skupienia, Msze św., jasełka i festyny, wycieczki i pielgrzymki.

W latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku dom poznański okresowo udzielił gościny duszpasterzowi niesłyszących. W tych też latach rozpoczęła się współpraca Sióstr z Towarzystwem Chrystusowym dla Polonii Zagranicznej, najpierw w sekretariacie, następnie także w Księdze Dobrodziejów. Od wielu lat Księża Chrystusowcy codziennie sprawują w naszej kaplicy Eucharystię. W tym samym czasie s. Hiacynta Kopeć zaczęła przygotowywać niesłyszące dzieci do Pierwszej Komunii św., inne siostry katechizowały w salkach parafialnych dzieci szkolne i przedszkolne (proboszczem był wówczas Ks. Władysław Koperski).

Dla zapewnienia sobie środków do życia i utrzymania domu Siostry wynajmowały pokoje uczennicom i studentkom, przyjmowały samotne kobiety, prowadziły pracownie kołder i krawiectwo chałupnicze (m.in. s. Seweryna Sobierajska i s. Izydora Wojda), na odpustach sprzedawały dewocjonalia. Odwiedzały chorych w ich domach prywatnych (w latach 1974-1994 s. Scholastyka Łozowska), udzielając im pielęgniarskiej pomocy, organizowały turnusy rekolekcyjne i wyjazdy dla niepełnosprawnych (w latach 1973-1982 s. Michaela Banasiak) oraz pielgrzymki chorych do Lichenia, Rzymu i Lourdes. W 1999 r. s. Wanda Bursiewicz podjęła pracę katechetyczną w Szkole Podstawowej nr 85 im. Kawalerów Maltańskich.

Na przestrzeni siedemdziesięciu lat wiele sióstr kształciło się w poznańskich szkołach i na uczelniach.

Wspólnota poznańska liczy obecnie 12 sióstr, które podejmują pracę w przedszkolu, katechizację w szkole, pracę w biurze i sekretariacie Księży Chrystusowców, pracę wydawniczą w wydawnictwie Flos Carmeli (Ojców Karmelitów) oraz obowiązki domowe. Opiekują się też grobami Sióstr na cmentarzu na Miłostowie, s. Mieczysławy w Gnieźnie i naszej dobrodziejki, Franciszki Mikołejko, na Górczynie.

• galeria zdjęć: 

(kliknij na zdjęcie aby powiększyć)