KKażdemu zakonowi czy zgromadzeniu Bóg objawia jego charyzmat, za pośrednictwem założyciela (KKK 932). Zgromadzenia powstają w szczególnym momencie historii Kościoła, pełniąc swoją posługę, zaspokajają potrzeby wspólnoty Ludu Bożego w danym okresie. Założyciele to ludzie, którzy w szczególny sposób odczytywali znaki czasu (VC 73).

Nasi Założyciele – matka Franciszka Rakowska, inicjatorka Stowarzyszenia Kobiet Wspólnej Pracy oraz biskup Wojciech Owczarek, kontynuator jej myśli, a od strony prawnej założyciel Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi – angażując swoje siły i uzdolnienia w tworzone przy pomocy Ducha Świętego dzieło, nadali mu wartość ponadczasową.

Charyzmat jako specyficzny dar Ducha Świętego został udzielony naszym Założycielom dla dobra Kościoła i społeczeństwa. 

Charyzmatem Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi jest upodobnienie się do Chrystusa w Jego pracy oraz naśladowanie Matki Bożej Niepokalanej. 

W ujęciu charyzmatu wspólna praca realizowana jest na trzech płaszczyznach:

• duchowej jako współpraca z Bogiem
• wspólnotowej – w jedności z siostrami
• apostolskiej – w posłudze bliźnim

Tak rozumianą pracę zalecał nam również w ostatnich upomnieniach Założyciel – bp Wojciech Owczarek:

Umiłujcie w duchu Chrystusowym, jeżeli można powiedzieć – namiętnie – pracę. Niech ona będzie waszą cechą wybitną, ona was prędko uświęci, zjedna powszechny szacunek i pozwoli dużo robić dla ubogich, dziatwy, tej najprzedniejszej cząstki dziedzictwa Chrystusowego.

Charyzmat i duchowość są nierozerwalnie ze sobą związane, duchowość jest bowiem sposobem przeżywania charyzmatu. 

Duchowość Sióstr Wspólnej Pracy jest zakorzeniona w Piśmie świętym i tradycji Zgromadzenia. Bóg jest początkiem każdego działania i wszelkiej pracy: „Ojciec mój działa aż do tej chwili i Ja działam” (J 5, 17). Syn Boży przyjął naturę ludzką i włączył się w rzeczywistość świata. Ze swą Najświętszą Matką i świętym Józefem prowadził proste i ubogie życie w Nazarecie, a spełniając posługę cieśli, tworzył więź miłości, uświęcił wszelki trud i każdą pracę oraz nadał im wielką godność.

Podczas publicznej działalności powołał ludzi pracy jako uczniów i apostołów, aby wraz z nimi słowem i czynem głosić Dobrą Nowinę o miłości Ojca, zapraszając wszystkich do Jego Królestwa. Jezus Chrystus przyszedł, aby służyć, i każdą czynnością uwielbiał Ojca. W misterium męki i śmierci ofiarował Mu trud zbawienia świata i do końca wypełnił Jego wolę.

Z Chrystusem w codziennej pracy była złączona Jego Najświętsza Matka, pokorna Służebnica Pańska, która wspólnie ze swym Synem realizowała odwieczne Boże plany. Swą niepokalanością wniosła w zwyczajne, pracowite życie owoce działania łaski, panowanie ducha Bożego oraz doskonały wzór świętości (por. Łk 2, 1–52).

ZOBACZ GALERIĘ ZDJĘĆ

(Kliknij na zdjęcie, aby powiększyć)